CD

Khymera begon jaren geleden als een samenwerkingsverband van Daniele Liverani en Steve Walsh (ex-Kansas), en is nu eigenlijk het geesteskindje geworden van bassist, zanger en producer Dennis Ward. Bij Frontiers Records kom je zijn naam veelvuldig tegen als sessiemuzikant en producer. Sunstorm en Vendome zijn ook namen waarbij Ward nauw betrokken is of is geweest.

Magic Sword is een uit Boise, Idaho (VS) afkomstig trio dat van geheimen houdt. De identiteit van de muzikanten wordt namelijk strikt verborgen gehouden en op het podium zijn de mannen onherkenbaar met capes en maskers. Ze noemen zichzelf The Keeper (toetsen), The Seer (gitaar) en The Weaver (drums).

Henry Meeuws (ex-Casual Silence) is de geestelijk vader van het project Medea en A Fate Symphony, de opvolger van Northern Light (2017), is al weer zijn vierde rockopera. Ook op het nieuwe album is het weer grotendeels een Nederlands onderonsje, want veel namen prijkten eerder al op andere albums van Medea of Casual Silence.

Jesse Travis Maddox uit Colorado (VS) is de man achter dit ‘industrial neo-classical’ project. Zoals de titel al aangeeft, is Seven Stars & Orion − het vierde album van Maddox − geïnspireerd op het Zevengesternte in de Plejaden en op de ster Orion. De acht composities klokken ongeveer drie kwartier en variëren van ambient en uitgesproken spacerock tot meer richting elektronische muziek (EM) met herkenbare melodielijnen. Maddox gebruikt naast de piano veel elektronische percussie en vervormde geluiden die via digitale processen zijn verkregen.

De in Liverpool geboren zanger Ian Parry heeft de moderne rockmuziek mede vormgegeven. Hij bereikte met zijn Consortium Project, Elegy en met zijn soloalbums niet alleen het publiek dat iO Pages leest, maar hij wist ook als gast bij Tamas Szekeres, Misha Calvin, Valensia en Ayreon de aandacht op zich te vestigen. Parry zit al bijna veertig jaar in het vak en hij is nog steeds gretig en gemotiveerd aan het werk met de betere muzikanten in het symfonische rockgenre.

Het Zweedse kwintet H.E.A.T bestaat alweer bijna dertien jaar en brengt met II het zesde album uit. De elf tracks zijn samen goed voor ruim drie kwartier rechttoe-rechtaan rock, waarbij een vergelijking met de landgenoten van Europe onvermijdelijk is. Zanger Erik Grönwall beschikt over een breed inzetbare, heldere stem met een indrukwekkend bereik en geeft de goed in het gehoor liggende melodieuze rock een extra dimensie.

Revolution Saints, de melodieuze superrockgroep, is terug met het derde album Rise. Drummer Deen Castronovo (ex-Journey) combineert zijn niet geringe drumkwaliteiten met zijn vocale potentie die je evenmin mag onderschatten. Zo zong hij Mother, Father bij Journey op een manier die de zang van Steve Perry minstens evenaarde. Zij die Journey jaren geleden op Arrow Rock hebben gezien, kunnen dit beamen.

Gitarist Andy Powell – hij wordt zeventig in februari 2020 − was er vijftig jaar geleden in 1970 al bij toen het kwartet Wishbone Ash het eerste album uitbracht. Na de onbetwiste klassieker Argus zouden nog veel albums volgen en na een lange pauze meldde ook oerlid Martin Turner zich weer aan het muzikale front. Diens album Written In Stars (2015) is naar mijn mening echter een waterig aftreksel van wat Wishbone Ash in de jaren zeventig opnam.

Het muzikale project van gitarist Kalle Walner (RPWL) is zo langzamerhand geen project meer, want de bezetting van het voorgaande album Liquid heeft stand gehouden. Blind Ego is nu echt een groep geworden. Bij het beluisteren van het wederom zeer degelijke Preaching To The Choir, wordt duidelijk dat Yogi Lang het meer progressieve Floydiaanse aspect van RPWL vertegenwoordigt, en dat Walner zich beter thuis voelt in de wat rauwere, hardere en dus de meer heavy en minder progressieve muziek.

Na het debuut Footprints In The Hourglass gooide gitarist Joe McGurk het roer om. Het gevolg daarvan is dat zijn muziek op Oceans Of Starlight nu meer richting metal gaat en commerciëler is. Bovendien heeft hij een andere producer en twee nieuwe bandleden ingehuurd. Sopraan Jennifer Coleman, een dame van wie we met name in de wereld van de klassieke muziek nog meer zullen horen, is wél gebleven en zij toont zich opnieuw een aanwinst voor de muziek die McGurk schreef.