ONLY HUMAN

Slechts een jaar na het bijzonder geslaagde album Harmony/Synchronicity brengt gitarist Lee Abraham (Galahad) Only Human uit, inmiddels zijn negende soloalbum. Opnieuw heeft hij gebruikt gemaakt van de meer dan prettige zang van Marc Atkinson (Nine Stones Close, Mandalaband, Riversea). Als instrumentalisten horen we de van Tiger Moth Tales en Camel bekende Peter Jones (toetsen) en drummer Gerald Mulligan (Credo). De informatie vermeldt daarnaast nog bijdragen van Mark Spencer (achtergrondzang) en Rob Arnold (piano). Het album telt vijf stukken, samen goed voor een krap uurtje muziek in het symfogenre. Only Human opent met een heuse epic van een halfuur! Natuurlijk heeft de muziek wel wat weg van die van Galahad, maar de ruimschoots aanwezige  instrumentale passages doen mij ook geregeld denken aan Marillion uit de beginperiode (Chelsea Monday). Vloeiende melodieën en prachtige solo’s van met name Abraham, maar ook van Jones waarbij de wat steviger stukken worden afgewisseld met heerlijk, slepende muziek gedragen door de orkestraties van Jones. Abraham gebruikt naast het iets vervormde gitaargeluid ook het van hem bekende heldere en vloeiende geluid. Nog meer afwisseling wordt gerealiseerd door het gebruik van de akoestische gitaar. Mulligan levert een formidabele bijdrage op zijn drumstel. Het enige minpuntje van dit album vind ik het meestentijds vrij fantasieloze basspel van Abraham zelf. Dit instrument heeft een ondergeschikte en puur ondersteunende rol en dit album zou een topalbum zijn geweest als ook dit instrument een wat prominentere rol toebedeeld had gekregen. Desalniettemin is Only Human een meer dan waardige opvolger van Harmony/Synchronicity en een kostelijke plaat voor de symfomanen onder ons!