Het Ierse echtpaar Terry en Gay Woods stonden aan de wieg van deze eendagsvlieg, nadat zij uit de eerste bezetting van Steeley Span waren gestapt. Daarin zaten onder anderen Maddy Prior, Tim Hart en niemand minder dan Ashley Hutchings (Fairport Convention, The Albion Band). De twee vormden hun eigen band met Ed Deane (gitaar, bas, keyboards) en Pat Nash (drums). Helaas hield het label, waarop het debuutalbum werd uitgebracht, het voor gezien in 1972 en, zoals bij zoveel bands, betekende dat tevens het einde van deze band al ging het echtpaar Woods nog wel door als duo. Later komen we Terry Woods nog tegen in The Pogues. Het gelijknamige album is met 37 minuten wel erg aan de korte kant en de muziek heeft weinig van doen met prog. Het is pure folk in de stijl van de vroege Steeley Span en Fairport Convention. Terry Woods heeft een prettige, maar geen bijzondere stem en datzelfde geldt voor Gay, wier stem iets lieflijker is dan die van Maddy Prior, maar niet zo vol en solide als die van Sandy Denny. Van de acht composities zijn er drie arrangementen van oude volksliedjes; de overige zijn voornamelijk van Terry Woods. Het meest aansprekend is Dreams met prachtige meerstemmige zang. Melancholie is, op een enkele jig na, troef op dit schijfje dat vooral voor liefhebbers van genoemde bands interessant is. Het is overigens prachtig dat dit stukje cultureel erfgoed weer voor het grote publiek beschikbaar is gekomen.