Azure uit Brighton (UK) is het geesteskind van gitarist-zanger Christopher Sampson en gitarist Galen Stapley. Naast een aantal ep’s bracht de band in 2017 het studioalbum Wish For Spring uit, dat ik echter niet heb besproken op deze website. De muziek op Of Brine And Angel’s Beaks is door een veelheid aan bands beïnvloed, waaronder Gentle Giant, King Crimson, Gong en Dream Theater. De lichte, vrij hoge stem van Sampson heeft een breed bereik en hij schuwt het gebruik van zijn kopstem niet in plaats van te forceren of te gaan schreeuwen. Een track als Self Crucifixion deed mij nadrukkelijk aan Incura denken vanwege de bijna té overdreven uithalen van de zangstem. Toch passen alle puzzelstukjes keurig in elkaar. De twaalf tracks bevatten een bonte verzameling muziek die qua stijl varieert van progmetal tot symfo. Vooral door de lichtvoetige zang klinkt de muziek minder heavy dan die van Dream Theater bijvoorbeeld. Het merendeel van de flitsende solo’s is afkomstig van beide gitaristen, maar ook de orkestraties van toetsenist Shaz Dudha zijn niet voor de poes. Hij wordt overigens op de cd niet in de groepsbezetting vermeld, maar hij staat wel in de bijgevoegde informatie als bandlid genoteerd. De composities zijn uitdagend en zeker de langere stukken zijn behoorlijk complex, waarbij echter steeds het melodieuze karakter gehandhaafd blijft. Wel vind ik het vreemd dat op het album zelf bassist Bella Lee en drummer Sam Calder staan genoteerd, terwijl in de bijgevoegde informatie die rollen zijn weggelegd voor Alex Miles en Sol Sinclair. Hoe het ook zij, er wordt door de ritmesectie buitengewoon vernuftig en subtiel gespeeld met veel gevoel voor detail. De variatie binnen het genre is indrukwekkend en alle muzikanten bewijzen dat zij uitzonderlijk goede instrumentalisten zijn. De stem van Sampson moet je liggen, maar de kwaliteit van de zang is bovengemiddeld en voor mij persoonlijk gewoon uitstekend. Nadat ik dit album had beluisterd vroeg ik me serieus af hoe ik het vorige album Wish For Spring ooit heb kunnen missen…