Het Finse Leverage komt met een ijzersterke vijfde album in een genre dat elementen van AOR, melodieuze heavy rock en progrock bevat. De muziek is bombastisch, ligt prettig in het gehoor met goede heldere zang, bevat aansprekende melodieën en heerlijke meerstemmige koortjes. Soms schurkt de muziek zelfs tegen de epicmetal aan, maar dan wel de gepolijste versie zonder dubbele basdrums en gillende vocalen. De band heeft twee gitaristen maar toch is er voldoende ruimte voor toetsen en de doorgewinterde ritmesectie speelt inventief en gevarieerd. De negen tracks zijn samen goed voor ruim vijftig minuten muziek van kwalitatief hoog niveau. Na de wederopstanding lijkt de band een evenwichtige bezetting gevonden te hebben en hopelijk laat de Covid-19-ellende het toe dat deze mannen eindelijk op tournee kunnen. Progressieve invloeden zijn bijvoorbeeld de tempowisseling en het intermezzo in het wat langzamere Angelica of het prachtige symfonische begin van Falling Out Of Grace. De laatste track klokt ruim negen minuten en ook daar zitten uitgebalanceerde rustige stukken in. Enerzijds klinkt alles herkenbaar, anderzijds is de klasse waarmee wordt gemusiceerd en gezongen tezamen met de modernere insteek iets wat mij zeer aanspreekt. Om deze plaat als het zoveelste AOR- album af te doen zou veel te kort door de bocht zijn. Dit album zit in de topcategorie melodieuze rock; het zit goed in elkaar en biedt voldoende afwisseling en uitdaging om gehoord te mogen worden.