THE CITY OF ANGELS

De derde schijf van de Italiaanse progband TenMidnight ligt in mijn speler en als ik me met heel veel moeite door de niet-imposante Italiaanse zang heb geworsteld, blijft er prachtige symfo over met vooral referenties aan Sagrado, Apocalypse en soms Pink Floyd. De bezetting op City Of Angels bestaat uit Robby Bovini (drums, zang, synths), Tiziano Bolzoni (bas), Bob Ranzi (toetsen) en Matteo Giaculli (gitaar). De laatste is inmiddels vervangen door ene Bertuzzi. Aardige melodieën, goede samenzang, prachtige orkestraties, maar het is me een raadsel waarom zangers bij dit soort bands altijd hoger moeten zingen dan ze technisch aankunnen. Het gaat gelukkig beter in de daaropvolgende midtempotracks, waarbij men geregeld het orgel inzet. In Life Valley hoor ik wat Kansas-invloeden, maar dan voornamelijk van Steve Walsh. De enige in het 'Italiaans' Engels gezongen track is het titelnummer. De melodie is oké, de tempowisselingen prima, maar de zang matig; het bekende liedje dus. Een groet aan Kraftwerk in het korte Syntax wordt gevolgd door een pakkend rocknummer met lichte jazzrockinvloeden. Wat ik symfonische pop zou willen noemen, is te horen in het deels met kopstem gezongen Memories, dat een interessant anders klinkende tussenpassage bevat met wat invloeden van Jethro Tull door de dwarsfluit van gastmuzikant Carlo Perri. De zang is nog het beste in de door piano begeleide ballad Revelation, waarna het album met Rewind sterft in schoonheid met een minuutje toetsentoverij. De bandleden van TenMidnight kunnen uitstekend uit de voeten met hun instrumenten, maar toch denk ik dat veel Engels en Skandinavisch georiënteerde liefhebbers het al in 2008/2009 opgenomen album The City Of Angels zullen overslaan.