A LIFE ON EARTH

TRF (The Rock Files) is een Nederlands gezelschap uit Noord-Brabant opgericht door componist-gitarist Adjan Emmen. De 51-jarige Emmen is een aan het conservatorium afgestudeerde gitaardocent uit Dongen. De basis van de muziek werd al in het begin van dit millennium gelegd door Emmen, die samen met Peter Vink (Q65, Star One) in de band Omsk speelde. Uiteindelijk arrangeerden zij Adjans songs opnieuw, maar die werden pas later opgenomen door Jerry ten Bhömer (zang), Rutger Klijn (bas), Pim Kooiman (drums), Marco Hoogerheide (toetsen) en Ardjan zelf. Hoogerheide doet overigens maar op één nummer mee, maar hij maakt wel deel uit van de liveband. De elf composities op A LIfe On Earth zijn goed voor ruim 51 minuten luisterplezier. Ik stel dat met enige nadruk, want het gebodene is alleszins de moeite waard. Hoewel de rockinvloeden en de gitaren overheersen, bevatten de composities zeker een aantal progressieve kenmerken. Bhömers zang is uitstekend en ook de overige muzikanten weten waarmee ze bezig zijn. Onder leiding van engineer Tommie Bonajo is een degelijke en heldere productie ontstaan. De teksten handelen over de ups en downs van het leven, maar ademen wel een positieve sfeer. Live maakt TRF gebruik van videoanimaties en de eerste berichten zijn veelbelovend. De opening is vrij stevig, maar de muziek sleept je direct mee. De tempowisselingen zijn prima; 'cleane' en moddervette, licht vervormde gitaargeluiden wisselen elkaar af. Een nummer als Precious heeft wat Black Sabbath-invloeden; de overige tracks zijn moeilijk in een hokje te plaatsen. De muziek doet nog het meest denken aan ouderwetse rock, maar dan met meer diepgang en variatie dan het simpele couplet-refrein-coupletstramien. Noem het progressieve gitaarrock. Door het meespelen van Hoogerheide is de laatste track Faith de meest symfonische met wat Saga-trekjes. Het walstempo in een deel van Rebirth doet wat aan No Name denken. Het instrumentale Sinking is een uitstekend intermezzo met hier en daar wat orgel ter ondersteuning van de gitaren.

De Nederlandse (prog)rockscene heeft er weer een prima gitarist bij. Emmen componeert, bepeelt zowel mandoline als akoestische gitaar en hij beheerst de grote klankdiversiteit van de elektrische gitaar. De subtiele solo in het rustige Despair is daarvan een fraai voorbeeld. Nog iets meer toetsen toevoegen en Nederland heeft er een dijk van een progband bij!