PHYLTER (1979), heruitgave

Deze Belgen afkomstig uit de omgeving van Brugge maakten slechts één album. De band bestond uit de puike toetsenist Patrick Philips, Marc van Bortel (gitaar), broer Paul van Bortel (bas) en Christian Zaman (drums). Zij speelden in 1979 een heerlijk soort symfo, soms met een knipoog naar de Canterbury scene. Als referentie kunnen de vroege albums van Novalis, de eerste bezetting van Alquin, Ramses en de debuutalbums van Camel en Kansas dienen. Die laatste vooral, omdat gastmuzikant Rens van der Zalm op viool meespeelt. Philips speelt behalve piano en orgel ook strings, Fender Rhodes en synthesizer. Aan alles is te horen dat het budget voor dit album niet onbegrensd was, maar de misschien niet perfecte kwaliteit wordt ruimschoots gecompenseerd door de sterke composities en de heerlijke gitaar- en vooral synthesizersolo’s. De zang is niet echt imposant, maar ook niet storend en degelijk verzorgd, zoals de samenzang in Dreams Of Yesterdays. Het leeuwendeel van de muziek is echter instrumentaal en daar ligt ook de kracht van de band. De laatste track is een heuse epic van ruim vijftien minuten met veel orgelspel, aardige synth- en gitaarsolo’s en veel tempowisselingen. Het gelijknamige album van Phylter is een van die vele vergeten platen die destijds meer aandacht hadden moeten krijgen. Je kunt het album beluisteren via YouTube.