TURTLES ALL THE WAY DOWN

Multi-instrumentalist Matt Brookins is de spil van het Amerikaanse gezelschap Odin’s Court dat alweer veertien jaar actief is. De albums dateren echter van 2008 en later. Gitarist van de band is al tien jaar Rick Pierpont en de zanger van dienst is sinds twee jaar Dimetrius LaFavors. Diens heldere, wat ijle en vooral hoge stem draagt de muziek, die op Turtles All The Way Down het midden houdt tussen progmetal en ‘gewone’ progressieve muziek. In de dertien tracks zijn invloeden van Pink Floyd te horen, maar ook akoestische stukjes en behoorlijk stevige riffs. Ik moet geregeld aan Sieges Even of Subsignal denken en soms even aan Rush, zoals in het laatste nummer. In de zeer symfonische opening lijkt de sologitaar net niet zuiver te klinken. De ruim een uur durende cd bevat instrumentale passages, mooie orkestraties, maar vooral veel gitaren. Het laatste nummer is een epic die maar liefst zeventien minuten klokt met diverse klankkleuren, fraaie en rustige passages, maar vooral aan metal ontleende riffs. Stemmetjes en een beetje rap zijn de onverwachte momenten. Hoewel het album zeker ook mooie passages bevat, vind ik het als geheel toch te veel een brij. De gitaren klinken vrijwel steeds vervormd en je hoort er vaak minimaal twee of meer. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat deze doe-het-zelvers misschien beter een goede, kritische producer in de arm hadden kunnen nemen. Ideeën heeft Brookins meer dan voldoende en met wat deskundige hulp denk ik dat Odin’s Court nog hoger op de ladder zou kunnen klimmen. Turtles All The Way Down is in elk geval een goede aanzet, maar heeft ‘het’ nog niet!