CD

Dawn Of The New Athens, de vierde schijf van het Amerikaanse gezelschap Aesma Daeva, onder leiding van de klassiek geschoolde gitarist John Prassas, ligt in mijn cd-speler vanwege het feit dat ik op het spoor van deze band kwam toen ik zangeres Lori Lewis van de band mocht bewonderen, omdat zij begin 2007 de sopraanstem verzorgde bij Therion tijdens concerten in Tilburg en Groningen.

De Fransman Miguel Samiez is de man die onder de naam Aeryal verantwoordelijk is voor de leuke, eigentijdse elektronische muziek (EM) op Tenganan. Normaliter houdt deze autodidact zich bezig met het componeren van muziek voor videospelletjes. De inspiratiebron voor deze muziek kreeg hij van een reis die hij maakte naar Bali.

Het Noorse gezelschap Adventure uit Trondheim en omstreken bestaat in diverse bezettingen al bijna twintig jaar. Kernleden van de band zijn Terje Flessen (gitaar) en Odd-Roar Bakken (toetsen). Hun bedoeling was een dijk van een progplaat te maken in de stijl van hun helden uit de jaren zeventig. Dat beide heren afkomstig zijn uit een muzikale hoek die meer op de hardrock van de jaren zeventig is geënt, blijkt echter bij beluistering van het bijna 73 minuten durende spektakel op Beacon Of Light.

Goed nieuws voor fans van Gentle Giant (GG)! Bij gebrek aan nieuw werk deze proggiganten is er nu een goed Amerikaans alternatief in de vorm van Advent. De inspiratiebronnen die de heren zelf noemen zijn naast GG, Procol Harum, renaissancemuziek, filmsoundtracks en kerkmuziek. De band bestaat uit de broers Henry en Mark Ptak (beide (keyboards en zang), Alan Benjamin (gitaar, stick, glockenspiel, fluit, viool) en Drew Siciliano (drums).

Alan Benjamin (onder meer gitaar,bas en viool) en Henry Ptak (toetsen, zang) begonnen eind jaren tachtig met muziek maken. Hun voorliefde voor Procol Harum en vooral Gentle Giant maakte uiteindelijk dat de twee met Henry’s broer Mark Ptak (toetsen, zang) als Advent tot dit gelijknamige album (1997) kwamen. Bovendien leverden de heren heel wat bijdragen aan een aantal tribute-cd’s. De cd Cantus Firmus (2006) gaf ik een moddervette krent in iO Pages nr.

De in Japan woonachtige gitarist Marty Friedmant (ex-Megadeth) heeft zijn Mekka gevonden. In Japan heeft hij tv-shows, wordt hij veel gevraagd als gast(muzikant) en is hij een bijzonder populaire gitaargod. Friedman schijnt ook niet onverdienstelijk te schrijven en te acteren dus over zijn toekomst en zijn al dertigjarige carrière hoeven wij ons geen zorgen te maken.

Female fronted gothicmetal uit Frankrijk? Wie had dat kunnen denken! Het zelfgefinancierde debuut van het eigenzinnige kwintet Irradiance is in alle opzichten een aangename verrassing. Niet alleen omdat zangeres Audrey kan zingen, want de dame op de viool weert zich eveneens aardig en ook de heren op drums, bas, gitaar en toetsen hoef je niets meer uit te leggen. Audrey zingt naast haar sopraanstem met snelle vibrato ook met een gewone zangstem en met een heerlijk Frans accent.

De trilogie van 17 Pygmies, de vreemde eend in de progbijt, is voltooid met het derde album CIII: Even Celestina Gets The Blues. Jackson Del Rey en Meg Maryatt worden opnieuw bijgestaan door Jeff Brenneman (gitaar, synthesizer), Dirk Doucette (drums, synthesizer, gitaar) en diverse gastmusici. Deze cd-r is waarlijk schitterend verpakt en is op zich al een prachtig kunstwerkje!

Oudgedienden Hew Montgomery (toetsen), een progfanaat in hart en nieren, en Hugh Carter (akoestische en twaalfsnarige gitaar, fluiten, percussie, maar van origine bassist) van de Schotse band Abel Ganz, hadden een kleine acht jaar nodig om Shooting Albatross uit te brengen.

17 Pygmies is een Amerikaans gezelschap dat draait om Jackson Del Rey (gitaar, synths, bas) en Meg Maryatt (zang, piano, synth). Samen met Jeff Brenneman (gitaar, synth, zang) en Dirk Doucette (drums, gitaar, synth, bas, zang) maakt de band uiterst gevoelige muziek die is geworteld in de psychedelische sfeer van de jaren zestig, maar met een hedendaags geluid. De bandleden zijn al heel lang actief in de muziek, want 17 Pygmies werd al in 1982 opgericht.