CD

Sombras Del Pasado, het derde album van het Spaanse sextet Ankhara, bevat intelligente, melodieuze metal. Het album, met een tijdsduur van bijna 66 minuten, is onderverdeeld in twaalf composities, waarin metal overheerst bij de ook aanwezige progressieve en AOR-invloeden. Ook in de gitaar- en toetsensolo’s komt dat tot uiting. Het is vrijwel uitsluitend supersnel en dus soms ietwat vermoeiend, maar wel knap.

Aurora Consurgens is het zesde studioalbum van het Braziliaanse vijftal van Angra. In tegenstelling tot het vorige album Temple Of Shadows (2004) is het geen conceptalbum, al handelt het wel over verschillende mentale gemoedstoestanden. Verder zijn de orkestraties minder prominent aanwezig en dus neigt Aurora Consurgens meer naar heavy metal dan naar progmetal.

De Braziliaanse koningen van de progmetal zijn terug... en hoe! Dit 'water' van Angra is overweldigend, gaat van een bron naar een beekje, zwelt aan tot een machtige, kolkende rivier en stroomt via een waterval soms naar een rimpelende, dan weer naar een kolkende oceaan. Aqua lest de dorst, het smaakt naar meer en vooral het gitaarwerk van Rafael Bittencourt en Kiko Loureiro is watervlug.

Tome 87 van de Franse symfoband Ange is opnieuw een ontbrekend schakeltje uit het roemruchte symfoverleden. Het is inmiddels herontdekt en op cd gezet door Musea Records. Het betreft dit keer een historisch live-optreden van de originele bezetting van de band met Christian Decamps (zang, toetsen, akoestische gitaar), Francis Decamps (toetsen en zang), Jean-Michel Brezovar (gitaar), Daniel Haas (bas) en Jean-Pierre Guichard (slagwerk).

Soms word je als recensent wel eens moe van al die bandleden die zo nodig in de marge een eigen project willen opzetten, dat dan vaak ook nog bijna een replica blijkt te zijn van de band, waaruit men voortkomt. Nu kunnen replica’s vreselijk knap gemaakt zijn en soms zelfs goed klinken, maar meestentijds hunkert de ingewijde progliefhebber naar iets origineels.

Andromeda, het Zweedse progmetalkwintet onder leiding van de zeer begenadigde gitarist Johan Reinholdz levert met Chimera zijn vierde album af sinds Extensions Of The Wish (2001). De band begon in 2004 met de opnamen van de negen stukken die op dit album staan. Het eindresultaat is een krap uur progmetal van de bovenste plank. De productie is prima en niet al te vet, enigszins vergelijkbaar met het eerste album van Dream Theater, een band die je behoorlijk terughoort in de muziek.

Het eerste album voor het nieuwe PMM Records-label is Disappointing Paradise, het debuutalbum van Android Soul, een Nederlandse band uit Rotterdam en omgeving. De band speelt een mix van populaire muziek, symfo van de jaren zeventig en tachtig en melodieuze gothicrock, zoals we die kennen van After Forever, Nightwish, Within Temptation, Epica en Evanescence. De zangeres van de band is Linda Aarts die veel van Floor Jansen (After Forever) leerde.

Het in melodieuze rock en AOR gespecialiseerde label Frontiers Records, benaderde voorman André Andersen van Royal Hunt met het verzoek een album te maken met lekkere, pakkende rocksongs.

André Andersen is een uit Rusland afkomstige Deen die toetsen speelt bij Royal Hunt. Hij heeft een klassieke piano-opleiding gehad en dat laat hij nadrukkelijk horen  op OceanView, een album uit 2004 met instrumentale, akoestische nummers, dat niet in Europa is uitgebracht. OceanView bevat ruim drie kwartier gevoelige pianomuziek, gespeeld op een vleugel met hier en daar gastmuzikanten op cello, gitaar en viool.

Once Upon A Time is het geremasterde en geremixte debuutalbum uit 1999 van de Amerikaanse band Andeavor. Dit schijfje werd destijds redelijk positief beoordeeld door collega Wilco Barg in iO Pages 25 en ik kan zijn conclusie onderschrijven. De zang van Peck komt op dit debuutalbum beter tot zijn recht dan op het in 2009 uitgebrachte album The Darkest Tear. Barg vergeleek Peck met zanger Maurits Kalsbeek (ex-Egdon Heath), voor wie ik altijd grote bewondering heb gehad.