CHALLENGES

De Nederlandse band Chinawhite bestaat eigenlijk al twintig jaar. De kernleden zijn Rolf Vossen (toetsen), Hans in ‘t Zandt (drums) en vooral Peter Cox (gitaar, zang) die een belangrijk aandeel heeft in de composities. De in totaal elf composities zijn samen goed voor een dik uur muziek; de nummers variëren in lengte van krap vier tot ruim acht minuten. Een jaar of tien geleden bracht de band zijn eerste volwaardige album uit; daarvoor alleen demo’s en ep’s. Na een mooie symfonische en wat orkestrale ouverture laat de band zijn ware gezicht zien. Het vertrekpunt van het vijftal op Challenges is muziek geschoeid op melodieuze hardrock. Als referentie kan ik vooral Uriah Heep noemen, ten tijde van Peter Goalby beginjaren tachtig, door het veelvuldige gebruik van een scheurende Hammond, maar ook de composities en de zang vertonen enige gelijkenissen. De productie had echter beter gekund, want de zang van Don Feltges is nogal onduidelijk en vaak naar de achtergrond gemixt, terwijl de riffs en ritmegitaren naar mijn smaak veel te hard zijn opgenomen. De band vindt zelf dat Challenges in de smaak zal vallen bij liefhebbers van bands als Rush, Saga, Dream Theater, Threshold, Deep Purple en Uriah Heep. Ik kan me echter alleen vinden in de twee laatstgenoemde namen. De vele muzikale wendingen en de soms zware orkestraties laten er echter geen twijfel over bestaan dat men de nodige progressieve en symfonische belangstelling heeft. Dat is niet zo vreemd als je weet dat Chinawhite tijdens liveshows covers van onder meer Camel, Marillion en Kansas speelde. Vooral de orkestrale stukken zijn heel aardig en ook de subtiele nummers met piano mogen er zijn. Een knipoog naar het oude Kansas vinden we in Inside en Wings Of The Wind, waarin ik de zang overigens niet al te sterk vind. Ideeën zijn er voldoende, maar een pakkende song schrijven zonder al ‘te veel te lijken op’, blijkt toch moeilijk te zijn. De zang - voor zover te beoordelen - is meer hardrock dan symfonisch georiënteerd. De muziek gaat dus meer richting forceren, dan dat ze helder en melodieus is.

Een externe producer had wellicht meer uit deze enthousiaste groep gehaald. Nu resteert een prijzenswaardige en moedige poging maar ik vrees dat het grote publiek nog niet warm zal lopen voor dit album.