De oprichter van de nieuwe Amerikaanse band Contrarian is marineveteraan Timothy G. Boney (gitaren, toetsen), een man die zowel een academische graad heeft in geschiedenis als in rechten. Deze autodidact liep al lang met muzikale ideeën rond, maar zijn lang gekoesterde wens ging pas in vervulling toen hij professionele drummer Michael White bereid vond die ideeën uit te werken. Voor de zang vroeg Boney Joe Leming, een voormalig bandmaatje. De teksten zijn deels gebaseerd op filosofische, historische en religieuze onderwerpen en gaan dus echt ergens over, terwijl de muziek is geïnspireerd op het neusje van de zalm van de symfonische (hard)rock met bands als Kansas, Rush, Yes, Jethro Tull en Dream Theater, om er maar enkele te noemen. Het resultaat is een degelijk album met twaalf goede songs. De stem van Leming is vrij schel, maar niet zo hoog en scherp als die van Geddy Lee (Rush) en ook niet zo intens en rijk als die van Steve Walsh (Kansas), maar de man zingt vrij gemakkelijk en kan de variatie in de composities goed aan. De opnamen werden als trio gemaakt, maar inmiddels is de band uitgebreid om Minor Complexities te promoten. Sommige tracks leunen zwaar op de muziek van Kansas tijdens de periode Drastic Measures (1983), zoals de opener Operation Overlord, het lange Fear And Trembling, Barricades en Plato’s Cave. Die vergelijking komt vooral door het vioolspel van Lance Cockrell en het feit dat Boney’s gitaar vaak hetzelfde geluid heeft als dat van Kerry Livgren. Sting Of Fate heeft dezelfde sfeer als het van Kiki Dee bekende I’ve Got The Music In Me. Nummers als het bluesy Just Doing Time, Stand Or Fall en het sluitstuk The Final Hand vallen in de categorie ouderwetse hardrock. In You’re My Prayer vinden Dust In The Wind (Kansas) en Blackbird (The Beatles) elkaar en de stevige track Sanguine Bells bevat aardige duetjes tussen gitaar en toetsen zonder dat er sprake is van virtuoos spel. Qua productie en muzikaliteit is het niveau alleszins acceptabel, maar er is zeker ruimte voor verbeteringen. Met de aanvulling van nieuwe muzikanten kan een volgende schijf mogelijk nog interessanter worden, want aan goede ideeën en goede wil ontbreekt het Tim Boney in elk geval niet. Een bijzonder aardig debuut!