2CD

Een van Duitslands meest aansprekende symfogroepen moet haast wel Eloy zijn. De band begon zijn succesvolle periode bij platenmaatschappij EMI (Harvest), waaraan toen ook onder meer Pink Floyd verbonden was. Ondanks diverse bezettingswisselingen bleef zanger-gitarist Frank Bornemann steeds de constante factor, de drijvende kracht en ook veruit de belangrijkste componist en zanger van de band. Dit dubbelalbum is opgenomen tijdens Eloys tournee door Duitsland en Zwitserland in 2012 en 2013.

Pledge Music is een website die artiesten gebruiken om aan een voorschot te komen voor nieuw uit te brengen materiaal. Via deze site heeft de legendarische toetsenist-gitarist Ken Hensley (ex-Uriah Heep) kans gezien om zowel een dubbel livealbum als een studioalbum uit te brengen. Met zijn band Live Fire, die geregeld van samenstelling verandert, deed Ken in 2012 een korte tour door Duitsland en Zwitserland en deze liveregistratie is daarvan het resultaat.

Peter Mergener maakten vooral in de jaren tachtig faam met Software, een succesvol en jarenlange samenwerking met Michael Weisser. In 1989 ging Mergener solo en na Creatures was Passage In Time in 1991 een sterk vervolg op voorgenoemd album. De nu op de markt gebrachte dubbelcd bestaat uit de geremasterde versie van het originele album met nogal al wat wijzigingen en aanvullingen. Mergener’s muziek heeft overduidelijk de Berlijnse school als bakermat maar zijn muziek is wat grilliger.

Mike Pinder was een van de oprichters van The Moody Blues. Hij was verantwoordelijk voor het orkestrale geluid dat de eerste zeven albums kenmerkte en hij was een van de eersten die geregeld gebruik maakte van de Mellotron. Pinder had ooit gewerkt in de fabriek waar Mellotrons werden gebouwd. Dat verschafte hem veel inzicht in het apparaat en mede daardoor had hij veel minder problemen dan bijvoorbeeld Rick Wakeman, die ooit zijn exemplaar met veel bombarie in brand stak!

Dat er ook in de jaren zeventig progressieve muziek gemaakt werd in Spanje, mag blijken uit deze prachtige heruitgave van de groep Storm uit Andalusië. Dit kwartet maakte ooit twee albums: The Storm (1974), dat vrijwel geheel in het Engels wordt gezongen, en het geheel Spaanstalige El Dia De La Tormenta (1979). Beide albums zijn nu met een limiet van duizend exemplaren en in een schitterende uitvoering heruitgebracht onder de titel Lost In Time.

Deze dubbel-cd biedt de luisteraars Italiaanse topgroepen tijdens liveshows met illustere gasten. De kennis van mijn Italiaans is niet toereikend, maar ik heb de indruk dat het een bloemlezing betreft van registraties tijdens de Prog Exhibition-concerten in Rome van de afgelopen jaren. De cd heeft een goede geluidskwaliteit en bevat aparte versies van bekende en minder bekende nummers.

De onderhavige cd heet officieel Space Metal by Arjen Anthony Lucassen's Star One. Het album is dus niets minder dan de nieuwe schijf van onze landgenoot die meer dan gemiddelde bekendheid geniet vanwege zijn projecten met Ayreon. Space Metal is echter veel meer een consistente heavy metal-cd dan de gemiddelde Ayreon-cd. Lucassen heeft er weer iets fraais van gemaakt. De cd is voorzien van mooi artwork en de eerste oplage bevat zelfs twee cd's.

In 2002 werden we aangenaam verrast door Star One, het nieuwe project van Arjen Lucassen, maar met de dubbelaar plus bonus-cd Live On Earth doet de Nederlandse 'master of progmetal' het nog eens dunnetjes over. Het album werd najaar 2002 opgenomen tijdens de Star One-toer. De bijna twee uur durende concertregistratie staat er prima op. Natuurlijk niet zo vet en vol als op de studioversie, maar dat is vanzefsprekend.

Asher Quinn is an English composer, singer and instrumentalist from London. Currently he's working as a Jungian analyst. He started out playing the piano but eventually he became a troubadour and travelled extensively as such. Anthony Phillips (ex-Genesis) became a friend and produced his first album Open Secrets (1987). Part of his music has been inspired by the likes of Bob Dylan, Leonard Cohen and Daniel Lanois, the other part by his travels and classical composers.

Vijf jaar na het niet door iedereen geliefde album 01011001, pakt Arjen Lucassen weer uit met een dubbelalbum. Net als op Tales From Topographic Oceans (1973) van Yes staan er vier epics van ruim twintig minuten op. Natuurlijk wordt het steeds moeilijker om origineel te zijn en aansprekende instrumentalisten en vocalisten te vinden, maar de meester is er wonderwel in geslaagd weer met een dijk van een bezetting te komen.