2CD

De progressieve hardrockgroep Uriah Heep belandde na de toetreding van bassist Gary Thain en drummer Lee Kerslake creatief op een hoogtepunt. Dat kwam onder meer tot uiting doordat de band maar liefst twee albums binnen een jaar uitbracht, want naast The Magician’s Birthday kwam ook Demons And Wizards in 1972 uit. Bezien vanuit het oogpunt van het progressieve rockgenre, werden de albums daarna minder interessant.

In de BMG-serie van luxueuze en zeer complete remasters van de albums van de progressieve hardrockgroep Uriah Heep, kan uiteraard het album Demons And Wizards (1972) niet ontbreken. Andy Pearce remasterde het album subliem.

De roemruchte geschiedenis van de nog immer toerende Engelse band Uriah Heep wordt op prijzenswaardige wijze in ere gehouden door het BMG Records-label met een werkelijk schitterende serie heruitgaven. Een van mijn persoonlijke favorieten is Look At Yourself, een album uit 1971 dat wederom subliem geremasterd werd door Andy Pearce. Ook deze uitgave bevat weer een meer dan volledig alternatief album uit de archieven van Robert Corich, aangevuld met livemateriaal, de single uitvoering van de titeltrack en nog twee extra tracks.

De Nederlandse gothicmetalband Delain, geformeerd rond voormalig Within Temptation-toetsenman Martijn Westerholt en zangeres Charlotte Wessels, vierde het tienjarig bestaan van de band op 10 december 2016 in Paradiso, Amsterdam. Het luxe pakket Live At Paradiso bevat zowel een dvd als een blu-ray van deze show met extra’s in de vorm van een documentaire, de video van het nummer Suckerpunch en van We Are The Others tijdens de Masters Of Rock in 2015. Verder nog twee audio-cd’s van het concert.

Na een pauze van drie jaar is Ton Scherpenzeel terug met Seventeen, het zeventiende album van Kayak. Afgezien van Scherpenzeel bestaat de rest van de band uit nieuwe gezichten die begin 2018 aan een eerste tournee door Nederland beginnen. Niet op de plaat, maar wel live te bewonderen is ‘onze’ drummer Collin Leijenaar. Ook Kristoffer Gildenlöw van de liveband is voor velen geen onbekende, maar hij speelt slechts bas op één track.

De voorliefde voor soundtracks en filmmuziek was een gedeelde passie van Mark Jansen en Ad Sluijter, de toenmalige gitaristen van Epica. Ik heb de indruk dat deze voorliefde nu wel verdwenen is bij Mark, mede door de drukte van het succes dat de band momenteel geniet. Dat zal ook de reden geweest zijn om The Score 2.0 uit 2005, een wat vreemde eend in de bijt, op te poetsen en geremasterd en aangevuld met de oorspronkelijke versie opnieuw uit te brengen. Opvallend genoeg bevat het cd-boekje geen commentaar van de bandleden.

Zestien jaar zat er tussen Somewehere To Elsewhere en het in 2016 verschenen nieuwe studioalbum The Prelude Implicit van Kansas, de roemruchte Amerikaanse formatie uit Topeka (Kansas). Dat er getoerd werd met een integrale uitvoering van het fameuze album Leftoverture (1976) was bekend en dat daarop waarschijnlijk een livealbum zou volgen, had ik al meegedeeld in het interview dat ik had met de nieuwe zanger Ronnie Platt. Aangezien de concerten in Europa werden afgelast, was deze liveregistratie er een waarnaar ik uitkeek.

Zangeres Floor Jansen (Nightwish) zei het ooit al eens: bij Arjen Lucassen weet je dat het altijd goed zit. En ze heeft gelijk. Wat Lucassen op The Source aan het vinyl en op cd heeft toevertrouwd, behoort weer tot de absolute toppers van dit jaar. Ik geef toe dat de muziek veel meer richting Rainbow gaat, in tegenstelling tot het veel progressievere album The Theory Of Everything (2013).

De inmiddels 69-jarige Graham Bonnet startte zijn carrière in The Marbles met het door de Bee Gees geschreven Only One Woman. Hij kreeg eind jaren zeventig bekendheid als zanger van Ritchie Blackmore’s Rainbow. Later werkte Bonnet onder meer in Alcatrazz en in de Michael Schenker Group. Met een nieuwe band, met daarin een bekend gezicht namelijk dat van drummer Mark Zonder (Fates Warning), heeft hij recentelijk het nieuwe album The Book afgeleverd.

De derde telg uit de nieuwe serie remasters van Uriah Heep is het legendarische tweede album Salisbury (1971) met de hits Bird Of Prey en Lady In Black plus de titeltrack van ruim zestien minuten. Het langzame met kopstem gezongen The Park had qua sfeer ook een nummer van Genesis kunnen zijn op het album Tresspass (1970).