WAKE UP (1970), heruitgave

Het debuutalbum Wake Up (1970) is wat mij betreft het meesterwerk van Out Of Focus, de band uit het Duitse München. Met invloeden van Grateful Dead, Jethro Tull, The Doors, Ten Years After en Pink Floyd van eind jaren zestig, slaat de band een brug tussen rock, psychedelica, jazz en experimenteel. Het eerste nummer doet ook aan het eerste album van Eloy denken die uiteraard door dezelfde acts beïnvloed was. Het drukke, subtiele drumwerk is aansprekend en ik mag graag een bas horen die zich niet beperkt tot louter simplistische ondersteuning, maar die waar mogelijk een paar noten verder gaat. Het omfloerste geluid van de gitaar van Remigus Drechsler klinkt lekker en de tempowisselingen in God Save The Queen en Jesus Cried zijn fantastisch om te horen, zeker als je beseft dat dit album in 1970 werd uitgebracht. Heerlijk wegdromen op de symfonische, jazzy klanken van het orgel met een Jethro Tullachtige fluit als soloinstrument. De melodielijn van Hey John met een prachtig Doors-orgeltje, doet soms wat aan 25 or 6 to 4 van Chicago denken. In de daaropvolgende nummers No Name en World's End kunnen we bands als Spooky Tooth, Greatest Show On Earth en andere undergroundgroepen uit die periode herkennen. In World's End zijn invloeden van Love Like A Man van Ten Years After terug te vinden alsmede oud werk van Jethro Tull. Het album eindigt met Dark, Darker, een behoorlijk psychedelisch stuk muziek dat zwaar geïnspireerd is op The Doors en een lang stuk waarbij de fluit van Moran Neumüller de boventoon voert. Wake Up is een miskend album in het krautrockgenre dat zeker niet misstaat tussen albums van bijvoorbeeld Amon Duul, Grobschnitt, Novalis en Kraan.