Het tiende studioalbum van de Deense band Royal Hunt onder leiding van multi-instrumentalist André Andersen heb ik gemist, maar met opvolger Show Me How To Live ben ik weer bij! De band, of moet ik zeggen Andersens project, bestaat in 2011 twintig jaar en men viert dat met de terugkeer van zanger DC Cooper. Verder kun je ook weer eens een nieuw snarenwonder verwelkomen, namelijk talent Jonas Larsen. Voor bassist Andreas Passmark is dit het tweede album en drummer Allan Sorensen is bandlid sinds 2004. Ik heb de bezetting met DC Cooper altijd de beste gevonden en Paradox (1997) is dan ook nog steeds mijn favoriete album. Mijn verwachtingen waren daarom redelijk hoog gespannen. De bombastische, op klassieke leest geschoeide symfonische rock en metal heeft niets aan kracht ingeboet, maar er is verder ook niets nieuws onder de zon. Met de zeven composities van Andersen, die ook de productie verzorgde, is niets mis maar het bandgeluid, de thema's, de overgangen, de koortjes en de orkestraties blijven binnen dezelfde nauwe marges, waardoor van originaliteit of vernieuwing geen sprake is. Het handelsmerk van de band is mijns inziens tevens zijn handicap, want het klinkt allemaal wel heel erg hetzelfde. Dat komt ook ietwat pijnlijk tot uiting in het lange titelstuk, waarvan je eigenlijk meer zou verwachten. Het tussenstukje doet erg aan The Show Must Go On van Queen denken en dat heeft Andersen waarschijnlijk ook gedacht. Daarnaast klinkt het gitaargeluid van Jonas Larsen ietwat blikkerig en klokt het album maar net boven de veertig minuten. Cooper zingt gelukkig net zo sterk en hoog als vijftien jaar geleden, dus wat de zang betreft zit het wel goed. Het laatste nummer Angel's Gone is Royal Hunt ten voeten uit: een heerlijk swingend geheel met veel klassieke invloeden, pure keyboardbombast en flitsende gitaarsolo's.
Voor de fans is Show Me How To Live een vanzelfsprekende aanschaf en voor de nieuwkomers een prima begin, maar voor hen die niet tot deze twee categorieën behoren is enige terughoudendheid op zijn plaats.