CD

Het is alweer elf jaar geleden dat Timo Tolkki, de grote motor achter de Finse band Stratovarius, om gezondheidsredenen de handdoek in de ring moest gooien. Zijn teleurstelling over het feit dat de overige bandleden doorgingen onder dezelfde naam was groot, maar hij liet het gebeuren. Diverse projecten hielden hem bezig, maar na deel twee van de geplande driedelige metalopera Avalon bleef het akelig stil. Tot enkele maanden geleden toen Tolkki de publiciteit weer opzocht en deel drie Return To Eden aankondigde.

In The Raw is alweer het zevende soloalbum van de voormalige frontvrouw van mega-act Nightwish en volgens de bijgeleverde informatie is dit het meest persoonlijke en het meest heavy album van de Finse zangeres Tarja Turunen. Dit album is geïnspireerd op ‘goud als ruw element’, waarbij Tarja drie duetten opnam met Björn Strid (Soilwork), Cristina Scabbia (Lacuna Coil) en Tommy Karevik (Kamelot, Seventh Wonder).

Enigma Fire heet het tweede album van het Duitse kwartet Visionatica, waarin zangeres Tamara Amedova en gitarist Manuel Buhl de kern vormen. De negen nummers klokken samen nog geen veertig minuten, dus qua tijdsduur is het geen al te lang album. De composities herbergen weliswaar wat oosterse invloeden, maar verder borduurt de muziek meest voort op platgetreden paden.

In 1997 bestormde Rhapsody met het album Legendary Tales de progressieve muziekscene. De band was aardig succesvol met zijn bombastische filmscoremetal. Na een aantal albums viel de band uiteen, maar na diverse bezettingswisselingen zijn nu de oorspronkelijke bandleden, die jarenlang hebben samengespeeld, weer bijeen. Alleen toetsenist Alex Staropoli ontbreekt nog. Vrijwel zeker is deze reünie het gevolg van de Rhapsody 20th Anniversary Farewell Tour, wat dus toch geen vaarwel is gebleken.

Zoals ingewijden ongetwijfeld weten, is het Italiaanse Frontiers Records een label dat heel veel gelegenheidsformaties en samenwerkingsverbanden ‘op de plaat’ zet. Zo ook Sweet Oblivion, een idee om Geoff Tate te vragen de door Simone Mularoni (DGM) en enkele andere genodigden geschreven nummers te zingen die qua stijl bij de muziek van Queensrÿche jaren tachtig passen. Met name Empire (1990) is natuurlijk een album dat zowel hardrock- als ook progrockliefhebbers aanspreekt.

Multi-instrumentalist Sergio Casamassima en zanger- tekstschrijver Alessandro Granato, zijn verantwoordelijk voor de dertien composities die op Letzte Baum prijken. De bassist-gitarist van de band Presence componeerde maar liefst 72 minuten muziek om zijn emoties te uiten over de wijze waarop mensen de aarde om zeep helpen. De teksten, maar zeker ook delen van de muziek, zijn geïnspireerd door wijsheden en chants van de inheemse Amerikaanse Indianen. Daardoor heeft dit album een boodschap en klinkt de muziek gevarieerd.

Deze twee doorgewinterde muzikanten hebben hun krachten gebundeld en verkennen nieuw muzikaal terrein. Als je van drummer Mark Zonder (ex-Fates Warning) en multi-instrumentalist Gary Wehrkamp (Shadow Gallery) iets in de richting van die bands had verwacht, kom je bedrogen uit. In mijn beleving luisteren we hier naar een soloalbum van Gary Wehrkamp met wat hulp van een fantastische drummer. Doordat Wehrkamp zelf zingt, klinkt de muziek heel anders dan je zou verwachten.

Voor een band die al achttien jaar bestaat, is een productie van vijf albums niet echt indrukwekkend. Het Noorse Magic Pie levert echter steevast topkwaliteit, getuige de twee ‘vette krenten’ voor de eerste twee albums en de tipnoteringen die de overige twee albums meekregen van de recensent in iO Pages. Ook nu is het weer raak. De vijf tracks op Fragments Of The 5th Element zijn goed voor ruim drie kwartier puur luistergenot, want de heren zijn verbluffend goed op dreef onder aanvoering van gitarist-componist en producer Kim Stenberg.

Het Amerikaanse gezelschap IZZ, genoemd naar de bijnaam van honkballer Jason Isringhausen van The New York Mets, is alweer ruim twintig jaar actief. Don’t Panic is het negende studioalbum van de band rond de broers Tom Galgano en John Galgano. IZZ maakt typisch Amerikaanse progrock die qua stijl, zeker in de openingstrack, heel dicht in de buurt komt van die van de landgenoten van Spock’s Beard tijdens de periode met Neal Morse.