CD

De Spaanse DJ Mark LP raakte rond de eeuwwisseling gefascineerd door ‘chill outmuziek'. Hij is goed thuis in de muziekwereld en met wat hulp ook goed ingewijd in diverse computerprogramma’s. Hij ging zelf aan de slag en met behulp van de programma’s Propellorheads, Reason en Syntrillium – Cool edit Pro maakte hij deze eerste commercieel beschikbare plaat als Cool Wind. Voordien bracht hij alleen mixen uit.

De oprichter van de nieuwe Amerikaanse band Contrarian is marineveteraan Timothy G. Boney (gitaren, toetsen), een man die zowel een academische graad heeft in geschiedenis als in rechten. Deze autodidact liep al lang met muzikale ideeën rond, maar zijn lang gekoesterde wens ging pas in vervulling toen hij professionele drummer Michael White bereid vond die ideeën uit te werken.

Ian Parry is al een jaar of twintig actief in de muziek als zanger en songschrijver. Naast zijn werk in het van origine Nederlandse Elegy, levert Parry nu met Children Of Tomorrow het vierde deel van zijn Consortium Project-serie af. Het album bevat ruim drie kwartier gevarieerde metal met een behoorlijke progressieve tik.

Colour Journey is de tweede soloschijf van Marcel Coenen, de sologitarist van Sun Caged, die voorheen ook actief was bij Lemur Voice. Het album is de opvolger van het instrumentale Guitar Talk.

Toetsenisten Robert Fox en David Wright vormen samen met producer Dave Massey en gitarist Andy Lobban de Britse band Code Indigo. Op deze ruim 76 minuten durende schijf vind ik de bijdragen van Lobban doorgaans bijzonder prettig, zoals bijvoorbeeld het zweverige openingsnummer Autumn Fades, dat rustige, orkestrale klanktapijten bevat met gedoseerd en subtiel elektrisch gitaarwerk. De muziek klinkt als een rustige track van Bjorn Lynne.

De belangrijkste man bij de Nederlandse band Cloudmachine is nog steeds Ruud Houweling.

De Nederlander Ruud Houweling leverde een compositie voor het album My Winter Storm (2007) van Tarja Turunen, waardoor ik stuitte op Cloudmachine, de eigen band van Houweling. Deze band maakt internationaal klinkende en vaak vrolijke muziek die weliswaar in de categorie popmuziek valt, maar naast rockelementen ook duidelijk proginvloeden herbergt. Je zou de tien composities op Hum Of Life melodieuze progressieve pop kunnen noemen.

Doorzetters zijn het, Rob Willemse en zijn kompanen van Cirrha Niva! Het is nogal wat als je na negen jaar, na een toch wezenlijk ander album, weer van je laat horen. Behalve Rob was toen alleen drummer Tony White van de partij, maar die laatste is inmiddels vervangen door Wiebe Slim. For Moments Never Done werd geproduceerd door Jochem Jacobs (Textures) en Bouke Visser met medewerking van Joost van den Broek en daarmee heeft de band een puik album uitgebracht dat internationaal klinkt.

José Maria Ciria heeft al muzikale ervaring sinds de jaren zeventig. Als drummer en percussionist speelde hij jaren geleden met niemand minder dan Neuronium (Michel Huygen). Zijn achtergrond zorgt voor een eigentijds, vrolijk type elektronische muziek (EM) met veel ritme en met onmiskenbaar Zuid-Europees temperament. De tien stukken op Ylem  werden in de fraaie At Mooss-studio opgenomen met ‘real and virtual synthesizers’, zoals het hoesje vermeldt.

Circulus bestaat uit zeven Engelse muzikanten en zangers die zich hebben laten inspireren door middeleeuwse muziek en daardoor mogelijk ook door het succes van Blackmore’s Night. Het album A Lick On The Tip Of The Envelope Yet To Send  duurt krap veertig minuten, bevat negen nummers en is een merkwaardige mengelmoes van middeleeuwse invloeden en moderne rockmuziek, deels gespeeld op elektrische gitaar, synthesizer, bas en drums, naast akoestische gitaren, fluiten en percussie.