CD

Toen John Lawton eind jaren zeventig Uriah Heep verliet, deed hij allerlei sessiewerk. Het duurde zo’n veertien jaar alvorens hij weer in een band opdook. Dit keer op eigen initiatief, want hij was de oprichter van Gunhill dat uiteindelijk de John Lawton Band werd. Deze dubbel-cd met geremasterde muziek van Gunhill onder supervisie van Lawton, bestaat uit de oorspronkelijke ‘fans only cassette’ One Over The Eight (1995), en het bijna vergeten album Nightheat (1997), aangevuld met wat bonustracks.

De van Krux en zeker van Carptree bekende Zweedse toetsenist, componist en producer Carl Westholm heeft een nieuw geesteskind wereldkundig gemaakt: Jupiter Society, een bombastisch project met tal van gastmuzikanten, gecentreerd rond zijn toetsen en orkestraties.

Het Duitse gezelschap Junk Farm onder aanvoering van Benjamin Schippritt, is sinds kort weer een trio met Jens Bachmann op bas en Ulf Stricker op drums, hoewel Didn't Come To Dance nog werd opgenomen met drummer Michael Sticken en toetsenist Berthold Fehmer. Het album bevat wat jazz-, fusion- en vooral metalinvloeden, maar de uitstekende zang van Schippritt en de prima harmonieën geven de als geheel naar melodieuze hardrock neigende muziek toch

De blonde Noor Jorn Lande is internationaal een gevierde zanger in zijn genre. Vaak wordt hij vergeleken met het beste wat David Coverdale (ex-Deep Purple, Whitesnake) en Ronnie James Dio (ex-Rainbow, Dio) vocaal presteerden. Hij zong onder meer bij Millennium, Beyond Twilight en de voor velen progliefhebbers bekende band Ark. Vóór zijn huidige werk als frontman bij Masterplan nam Jorn Lande al twee soloalbums op: Starfire (2000) en Worldchanger (2001).

Het Amerikaans-Ierse duo Jeff Johnson (toetsen, zang) en Brian Dunning (fluiten) maakte al vaker hedendaagse Keltische muziek, geïnspireerd op verhalen uit boeken. In het geval van The Katurran Odyssey is deze Keltisch getinte muziek geïnspireerd op het gelijknamige boek van Terryl Whitlatch, die op zijn beurt weer werd geïnspireerd door J.R.R. Tolkien.

Niet lang na de uitgebreide dvd Jarre In China (2005) en de groots opgezette happening in Beijing met 260 muzikanten en koren, is er alweer een dvd verschenen van Jean Michel Jarre, de Franse grootmacht op het gebied van elektronische muziek (EM). Een mogelijke drijfveer zou het tegengaan van de verkoop van bootlegs kunnen zijn. Ditmaal is het decor een Poolse scheepswerf in Gdansk en Solidamosc is genoemd naar de vakbond die geleid zou hebben tot de val van het Sovjet-communisme. Jarre refereert hier ook aan tijdens zijn frequente speeches.

Het prettige van luisteren naar muziek zonder achtergrondinformatie is dat je een onbevooroordeelde indruk krijgt van de cd die je in de speler hebt gestopt. Zo ook bij dit album afkomstig van de ‘Zwitserse’ Canadees Paul Janz, een talentvolle zanger, multi-instrumentalist - maar vooral gitarist - en songwriter. High Strung kwam mij echter behoorlijk gedateerd over. Geen wonder, zo bleek later, want het betreft hier een heruitgave van het oorspronkelijke debuutalbum uit 1985, dat nu een tweede kans krijgt.

In de jaren zeventig kende Italië een levendige progscene. Bands uit die tijd, zoals Banco Del Mutuo Soccorso, Premiata Forneria Marconi (PFM) en New Trolls zijn opnieuw actief, dus moet zanger-gitarist Lino Vairetti gedacht hebben: dat kan Osanna ook. Hoewel twee bandleden een naam hebben die mogelijk een familieband doet vermoeden - Nello D’Anna en Irvin Vairetti  - de overige bandleden en gasten zijn uitstekende muzikanten die niets met de oude band van doen hebben.

My River Flows is de derde studioplaat van het uit de staat New York afkomstige IZZ. Na Sliver Of A Sun (1998), I Move (2002) en het deels live tussendoortje Ampersand, vol. 1 (2004) toont IZZ ook op dit nieuwe album een verbluffend veelzijdig karakter.

Ampersand van de Amerikaanse progband IZZ is eigenlijk geen nieuw album, maar een verzameling oudere stukken die nooit eerder op een album zijn verschenen aangevuld met bekende stukken in een liverversie.