HUMAN PARASITE (NL+E)

Human Parasite is het tweede album van het Duits/Engelse gezelschap Powerworld rond ex-Freedom Call bassist Ilker Ersin. Samen met de eveneens uit Freedom Call afkomstige toetsenist Nils Neumann en de bevriende gitarist Barish Kepic, legde Ersin de basis voor een nieuwe band in het melodieuze metalgenre. De nieuwkomers zijn echter niet de minsten; achter de drumkit zit Achim Keller (Victory) en de nieuwe frontman is niemand minder dan de van Threshold bekende Andrew ‘Mac’ McDermott. Hier en daar zijn wat progressieve elementen hoorbaar naast de mooie refreintjes met meerstemmige koortjes uit de AOR en de stevige riffs en het vele gitaargeweld uit de ouderwetse hardrock. Doordat McDermott zing, zit er uiteraard veel Threshold in dit ruim 53 minuten klokkende album. In de lage regionen is zijn stem bijna onherkenbaar is, maar meestal zingt hij in de van hem bekende stijl, waarin hij soms wel tot het uiterste moet gaan om de hoge noten te halen. Als dat live maar geen problemen geeft! Powerworld is begin volgend jaar op de Europese podia te bewonderen, dus we zullen het spoedig horen. Zoals gezegd: een enkel mooi tussenstukje of introotje, maar verder veel uitstekend gitaarwerk en de bekende dubbele basdrums die geregeld door de nummers ratelen. De diverse tempowisselingen en vaak ook een wat ander ritme in de coupletten dan in de refreinen doen wel aan prog denken, maar het zijn veelal loodzware gitaarloopjes die de basis vormen. De bas fungeert meestal als ritmische ondersteuning en daarin doet Ersin zichzelf naar mijn mening tekort, want dat hij kan bassen, bewijst hij in een nummer als Tame Your Demons. Soms ‘loopt’ de bas met de gitaar mee en dat is dan wel weer aardig. De composities zijn niet doorsnee, maar zijn toch ook weer niet van dien aard dat ze goed en lang blijven hangen. Door de wat galmende productie vol met echo-effecten wordt het geluid naar mijn smaak vaak een brij en dat is spijtig. Al luisterend komen naast Threshold namen als Freedom Call, Axel Rudi Pell en Black Sabbath voorbij, al moet ik expliciet vermelden dat ik Threshold muzikaal een stuk hoger acht. Het enige rustpuntje in de twaalf nummers is het gitaargetokkel van Kepic in het midden van de plaat, voordat het goed georkestreerde nummer East Comes To West voorbij komt.

Human Parasite is een heel aardig album, maar gezien het grote aanbod in dit genre is het geen cd die de geschiedenis zal ingaan als pottenbreker. Het aantrekken van 'Mac' is een goede zet, waardoor de schijnwerpers nadrukkelijk op de band gericht zijn. De tijd en de komende liveshows zullen uitwijzen of Powerworld inderdaad grip krijgt op de wereld zoals de cover suggereert.

ENGLISH:

Human Parasite is the second album of Powerworld, the multi-national band originating from Germany. Since their debut in 2008 is this a nice addition the metal genre. The music, written by founder Ilker Ersin can be characterized as metal, but has moments of AOR - in the tasteful harmonies in almost every chorus - power metal and some progressive rock influences in the really nice interludes scattered throughout the album. The new frontman of the band is singer Andrew 'Mac' McDermott (ex-Threshold) and the new drummer is Achim Keller (ex-Victory). Guitarist Barish Kepic is a longtime friend of Ersin, who, as well as keyboardist Nils Neumann, is a former member of the German melodic metal outfit Freedom Call. The first track immediately reminds me of Threshold because of Mac's voice of course. You''ll hear double bass drums, pounding bass and some ferocious guitar solos and a very nice, but too short symphonic interlude. Another up-tempo track but with several different rhythms patterns is Stand Up. Mac has to try his best to reach the higher notes while the tune is more in the vein of Axel Rudi Pell. The next track Evil In Me is more like Black Sabbath, although the subtle orchestrations make a difference and of course the guitars sound different too. At the beginning of Time Will Change you'll hear a tasteful orchestral overture and an acoustic guitar. Soon the metal characteristics return however, and the choruses are very much like Theshold again. In the mid-tempo verses, Mac sometimes sings in a lower voice, so his vocals are hard to recognize. The track holds a short but really nice synth solo by Neumann. The fierce metallic bass of Ersin sets the tone of the title track. As in other tracks the tempo changes between verses and choruses and in the song there’s an interesting instrumental piece. Via a guitar solo piece by Kepic, the melody is taken over by Neumann and then the rest of the band joins in a for the rock song called East Comes To West, and indeed some of the melodies and orchestration are inspired by oriental music. Finally the keyboards can be heard properly! Children Of The Future is straight hard rock with the classic up tempo verses, the choruses however, have the fundament of double bass drumming and pounding bass again. This track also has a very melodic and equally fast guitar solo by Kepic. In the same classic hard rock vein but a bit slower is Caught In Your Web. Lots of guitars and the bass merely functioning as a rhythm tool and Mac is singing is his preferred range. Heavy guitar riffs can be heard in the guitar driven song Tame Your Demons. Nice bass playing by Ersin in the slower parts of verses, but most of the time this is very heavy stuff. A little more lush sounds Might Of Secrets, perhaps the most AOR sounding song on the album. In KIng For A Day, the band finishes the album the way it started it: melodic metal, nice catchy choruses and Mac has to push hard again. An occasional piano can be distinguished, which is quite alright.

The production of the album is okay, but not to my taste: too many echoes, not enough balance between guitars and keyboards and the overall sound is a bit too blurry. The obligatory ballad, usually at least one per album with this kind of music, is absent, perhaps a deliberate choice. With Mac, Powerworld has a familiar name in the ranks and that might help to become successful, but from the perspective of a progressive music lover, there’s too little to get enthusiastic about.