FACE OF OUR FATHERS

De Noorse multi-instrumentalist Mattis Sörum is verantwoordelijk voor de muziek op Face Of Our Fathers, de opvolger van het debuut A Sleeper's Awakening (2006). Die schijf kreeg destijds een 'tip' in iO Pages. Voor dat werkstuk kreeg Mattis hulp van twee heren en twee dames, die zongen op Pride, Reason, Hope en Love, en enkele gastmuzikanten die de drums, orgel, fluit, viool en cello bespeelden. Hierdoor kreeg dat album meer de eigenschappen van een progopera dan van een band die goede prog speelt. Dat album was echter smullen geblazen voor liefhebbers van de meer klassieke symfo. Op het nieuwe album, gedragen door vooral keyboards en gitaar, zijn de meeste melodieën best aardig en doen de koortjes in de samenzang vaak denken aan Lana Lane. Ook herinneren sommige stukjes aan andere Scandinavische bands, zoals het Pär Lindh Project, en zeker aan het vroege Kansas. De vaak vervormde gitaar komt wat oubollig over - niet negatief bedoeld overigens - evenals de Mellotron-geluiden, de analoge synths en het orgel. Dit staat in contrast met de vleugjes progmetal, gekenmerkt door wat weggemoffeld klinkende dubbele basdrums en wat zwaardere riffs. De melodielijn in The Ghosts Start Dancing heeft wat weg van Nothing Else Matters van Metallica. In totaal bevat deze cd zeven tracks, waarvan de kortste ruim zes minuten klokt. Tezamen zijn ze goed voor een dik uur muziek. Alle tracks bevatten interessante instrumentale passages; het overgrote deel is vrij langzaam en zeer melodieus. De vocalisten zingen meer of minder met een accent, maar er zit naar mijn smaak geen echt pakkende stem bij. In de laatste track horen we enigszins klassiek getinte muziek met hulp van strijkers evenals een stukje dat aan Jethro Tull doet denken. Face Of Our Fathers is een knappe prestatie. Het is geen plaat die wereldfaam zal oogsten, maar echt iets voor de liefhebbers van ouderwetse symfo.