MONOPHOBIC

Het Amerikaanse kwartet Pravda heeft ten opzichte van het tweede album Walking Through Walls (2006) één wijziging ondergaan: gitarist Chris Holman is vervangen door Dan Sejd, die ook verantwoordelijk is voor het artwork op de cover. Toetsenist K.C. Thomsen tekent voor vier nummers, nieuwkomer Sejd voor drie en bassist Dave Thomas voor de overige twee. Net als het vorige album bevat Monophobic instrumentale muziek; een combinatie van prog, rock een beetje fusion met hier en daar een klassieke ondertoon. Symphonia, het tweede nummer en met ruim negen minuten op een na de langste, is het interessantst: stukjes piano worden afgewisseld met passages die wat weg hebben van Child In Time (Deep Purple) en, mede dankzij het orgelgeluid, van een klassieke symfosfeer. Thru The Trees is een kort stukje met veel drum- en percussiegeluiden en weinig melodie, dat wordt gevolgd door een meer op fusion georiënteerd stuk van de hand van gitarist Sejd. Het spookachtige Syncope met alleen toetsen duurt nog geen minuut. Beter, enigszins in de richting van Dream Theater, klinkt The Nexus al zijn de drumgeluiden wel heel erg elektronisch naar mijn smaak, zoals overigens op het hele album. In All Metal hoor je eerst een aardig symfonisch intro en daarna wat steviger rock mooi opgeluisterd door Thomsen met zijn orkestrale toetsenwerk en een paar synthesizersolo’s. Mor Guitar is een wat nietszeggend stukje akoestische gitaar van Sejd. Radio Halo is de laatste en met bijna tien minuten tevens de langste track. Het nummer begint met toetsen waarna melodieuze symfo volgt, passages in de stijl van Raindances (Camel) en wat steviger gitaargedomineerde fragmenten. Het laatste deel neigt wat meer naar jazzfusion en lijkt er later aan toegevoegd te zijn; het is afkomstig van een liveshow, waarin piano, bas, drums en gitaar en een trompetsample te horen zijn. Al met al weer een aardig instrumentaal album, maar wat mij betreft minder boeiend dan zijn voorganger mede door de mij wat minder aansprekende gitarist.