ECHOES IN TIME

Met als voorbeelden Yngwie Malmsteen, Dream Theater, Yes, Emerson, Lake & Palmer, Rush, Kansas en Wolfgang Amadeus Mozart sloeg gitarist Cameron Castle aan het componeren samen met bassist en tekstschrijver Erinn Waggoner. Aangevuld met Rusty Clutts (drums) en William O’Connell (toetsen) bestaat Port Mahadia uit geroutineerde, goed opgeleide muzikanten. Het resultaat is Echoes In Time, een verhaal over een reis per ouderwets zeilschip, soms met een verteller, maar meestentijds op muziek gezet en gezongen door Port Mahadia’s eigen zanger Dave Gilbert, maar ook door Damian Wilson (ex-Landmarq, Threshold, Star One) met hier en daar een dameskoortje. De flitsend snelle gitaarsolo’s van Castle zijn talrijk, terwijl het toetsenwerk ondersteunend is. Zodra de niet erg op de voorgrond gemixte viool van David Ragsdale (Kansas) meedoet, zijn de referenties aan Kansas vaak duidelijk. Diverse met akoestische gitaar ondersteunende rustige passages, wisselen de wat stevigere stukken af en juist daar waar de sologitarist over-de-top gaat, is de begeleiding in mijn beleving nogal simpel en mist ze het raffinement van Dream Theater of Kansas. De ballad Times Companion is echter een juweeltje met veel gevoel gezongen door Wilson. In de epic I Of The Storm worden Dream Theaterachtige stukken afgewisseld met ietwat langdradige passages, waarin de gitaar simultaan wordt begeleid door bas en drumbeats. De productie had duidelijk beter gekund, want de drums klinken wat blikkerig, de bas klinkt niet diep genoeg en het totale geluidsbeeld had wel wat meer dynamiek kunnen gebruiken. Cellist Hugh McDowell, bekend van het Electric Light Orchestra, is met uitzondering van het slotstuk Epilogue, daardoor nauwelijks te horen.

Ondanks de kritsche opmerkingen is het ruim 45 minuten klokkende Echoes In Time alleszins de moeite waard. Een aardverschuivende 'nieuwe smaak in prog', zoals de bijgeleverde informatie belooft, zou ik het niet willen noemen.