WAITING FOR THE TWILIGHT (NL+E)

De kern van het Italiaanse T.A.C., een afkorting van Tomografia Assiale Computerizzata, bestaat uit Monica Serra (zang), Simon Balestrazzi (electronica) en Corrado Loi (bas). Daarnaast zijn er gastrollen voor viool, gitaar en op één nummer zelfs trompet. Zoals de bandnaam al suggereert speelt de computer een zeer belangrijke rol op Waiting For The Twilight. Effecten, vervormde stemmen en basgitaren, ritmiek en een dosis psychedelische invloeden maken de dienst uit in de twaalf nummers die soms wat weg hebben van Dead Can Dance en soms qua sfeer van een sombere Lou Reed, maar het album bevat ook elementen uit de synthipop van de jaren tachtig van een band als Propaganda. Geen gemakkelijke kost om bij weg te dromen, maar wel een wat andere en tevens originele kijk op het maken van muziek die op zich wel boeiend is. Boeiend wil overigens niet zeggen dat de muziek dan ook meteen prachtig is. Omdat de melodielijnen zelden vloeiend zijn en de basis vrij monotoon, ontstaat bij mij al snel een gevoel van verveling. Het gebrek aan rust of een mooie melodie weegt bij mij zwaarder dan de gehanteerde invalshoek met alle technische en vernuftige geintjes. Een lang nummer als They Are Dead is meer een verzameling geluiden dan dat je het muziek kunt noemen.

ENGLISH:

The core of the Italian band T.A.C. (Tomografia Assiale Computerizzata) consists of Monica Serra (vocals), Simon Balestrazzi (electronics) and Corrado Loi (bass). Besides these are guest spots for violin, guitar and on one track trumpet. As can be ascertained from the group’s name, the computer plays an important role on Waiting For The Twilight. What you get are effects, treated voices, bass guitars, rhythm tracks and a big dose of psychedelic influences that are spread out over twelve tracks sometimes in the vein of Dead Can Dance or sometimes in the mood of a sombre Lou Reed. There are also elements of early eighties synth-pop like for instance Propaganda. It's not music to fall asleep to, but certainly a different and original style of music which is most interesting. However, to call it ‘wonderful’ would be another story. Unfortunately, the melody lines don’t really flow and the basis is a bit monotonous, so I began to get rather bored while listening. The lack of any ‘breathing spaces’ or a pretty tune tips the balance for me against the approach taken here with a whole cupboard full of technical tricks. A long track like They Are Dead is more of an assortment of noises than something you would call music.