THRESHOLD (1997), heruitgave

Threshold, het eerste soloalbum van de Amerikaanse toetsenist Erik Norlander (Lana Lane, Rocket Scientists) uit 1997, vertoont flink wat raakvlakken met elektronische muziek (EM), maar hoort eigenlijk meer in de categorie progressieve rock thuis. Deze heruitgave bestaat uit het originele geremasterde album, een uitgebreider boekje met voorwoord door Keith Emerson,  een toelichting per track door Norlander zelf en een heleboel extra’s. De opening Arrival is majestueus: strings en synthesizers, dan een melodie met de fluittonen van de Mellotron en tot slot een overname door de Moog en als het nummer overgaat in Neurosaur, de toevoeging van de bas van Don Schiff en het drumwerk van Greg Ellis, terwijl in een wat jazzy aandoend intermezzo een ‘akoestische gitaarsolo’ op de Alesis wordt gevolgd door een ‘saxofoonmelodie' op de Yamaha VL. Enige latin-invloeden zijn aanwezig op No Cross To Carry. Op het stuwende drum- en baswerk worden mooie solo’s gespeeld op onder meer de Yamaha en de Roland en hoor je ook de pompeuze GX-1. In het titelnummer is wederom een arsenaal aan diverse synthesizers te horen in een uptempo stuk met diverse tempowisselingen en aan het eind een duidelijke hommage aan de heer Keith Emerson. Evenzo, met een knipoog naar Black Night van Deep Purple, gebeurt dit in het door Hammond gedomineerde rockstuk Neuro Boogie met overigens buitengewoon subtiel en goed drumwerk van Ellis. Misschien wel het meest EM is Trantor Station dat door de toevoeging van bas en percussie toch meer de symfonische kant op gaat met een lieflijke melodie op de Alesis naast trompetgeluiden en een ‘gitaarsolo' op de Yamaha VL-1. In Waltz Of The Biots hoor je eerst een space-achtig stukje gevolgd door een gedeelte dat uit een instrumentaal stuk van Yes afkomstig had kunnen zijn en tot slot een deel dat raakvlakken vertoont met het solowerk van Jordan Rudess in de jaren negentig. In Critical Mass klinkt de geest van Rick Wakeman door - periode Criminal Record (1977) - doordat Norlander orgel, Moog, diverse synths en piano inzet. De eerste bonustrack is The Long Ion Train, een stukje gemaakt om de nieuwe Alesis-synth te demonstreren, later wat verder uitgewerkt en verlengd met onder meer de Moog. Hyperspace is een stuk in de trant van Emerson, Lake & Palmer (ELP) en de derde bonustrack Solace is een al langer bestaand stuk dat voor deze heruitgave werd gecompleteerd in de stijl van Vangelis: pure EM dus! Ook in de categorie general melodic EM valt de vierde bonustrack Return To The Ruins Of Trantor, dat veel gelijkenissen vertoont met Trantor Station. De tweede CD bevat een video-opname van Norlander live met Trantor Station en zes liveversies: een ELP-achtige medley van Threshold, de elektronische versie van Trantor Station en alternatieve, meer elektronische, versies van No Cross To Carry, Neuro Boogie, Waltz Of The Biots en Neurosaur.

Threshold is een hoogwaardig album met een grote diversiteit aan zowel analoge als digitale synths. Ik kijk reikhalzend uit naar zijn meer EM-georiënteerde nieuwe album.