ORANGE LIGHT YEARS (NL+E), compilatie

Edgar Froese, de peetvader van de de elektronische muziek (EM), brengt met Orange Light Years zijn zoveelste compilatie uit. Hij doet dat samen met andere heruitgaven van zijn solowerk, maar ook van werk met Tangerine Dream (TD) en dat vlak na het uitkomen van Kyoto en Jeanne d’Arc. De uitmuntende geluidskwalitiet en de toevoeging van nieuwe nummers duiden echter op sluwe marketing. Van de 26 tracks staan er minimaal 21 al op eerder uitgebracht werk, zoals Ages, Epsilon, Stuntman, Macula Transfer, Kamikaze, de Ambient Highway-serie en Dalinetopia. Voor de die-hardfans fans is dit dubbelalbum toch wat duur voor alleen wat nieuwe nummers, maar voor hen die een leuk overzicht van Froese hadden willen hebben is deze Orange Light Years een perfecte compilatie. Ik ga ervan uit dat Froeses reeds eerder verschenen solowerk bij de meeste lezers bekend is en daarom beperk ik me tot de nummers die ik niet bij de reguliere solo-cd’s heb kunnen vinden. Talking To Maddox is een typisch Froese-compositie, vrij stevig en met een overheersende wah-wah gitaar. Road To Odessa is wat rustiger en zou een nummer uit de tijd van Force Majeure (1979) of Hyperborea (1983) van TD geweest kunnen zijn. Het op een aansprekende sequence leunende Snake Bath - afkomstig van de soundtrack Kamikaze - is typerend voor Froeses muziek uit de jaren tachtig. Dat geldt ook voor Timanfaya, de openingstrack van de tweede cd, zij het dat deze track opzwepende percussie bevat. Nutshell Universe is bijna een melodieus popdeutje voorzien van een rustig ritme en vloeiend gitaarwerk, terwijl de panfluitsample een mooie toevoeging is. Het wat kortere Blue Panther - dat ook afkomstig is van Kamikaze - klinkt nogal gedateerd met een basis van wat lijkt op een akoestisch gitaargeluid en lichte sequences en een fluit die klinkt als die van El Condor Pasa van Simon & Garfunkel. Bij Traffic Of Silence ​kun je lekker wegdromen in de beste Froese- en TD-traditie. Het album wordt afgesloten met Maroubra Bay ​dat ten opzichte van de rest wat uit de toon valt. Het is afkomstig van Epsilon In Malaysian Pale (1975). Het artwork is uiteraard afkomstig van de meester zelf en de informatie is - evenals bij vele andere uitgaven - zeer summier.

ENGLISH:

Edgar Froese of Tangerine Dream (TD), the grandfather of electronic music (EM) turns up with Orange Light Years another compilation combined with a re-release of his solo work, as well as of TD, and right after the release of Kyoto and Jeanne D'Arc. Sly marketing is evidenced by the excellent sound quality and the addition of new music. Of the 26 tracks, at least 21 are already present on former releases like Ages, Epsilon In Malaysian Pale, Stuntman, Macula Transfer, Kamikaze, the Ambient Highway-series and Dalinetopia, so for most of the die-hard fans this double album would be rather expensive considering that it contains just a few new numbers. However, for those who would like to have a nice survey of the works by Edgar Froese, Orange Light Years is a perfect compilation. Taking the line that Froese’s earlier released solo work will be known to most readers already, I shall restrict my comments to those numbers I wasn’t able to find on the regular solo CDs. Talking To Maddox is a typical Froese-piece, quite heavy, and with a dominant wah-wah guitar. Road To Odessa is a bit quieter and could have been a number from the time of Force Majeure (1979) or Hyperborea (1983). The leaning on one appealing sequence in Snake Bath - originally from the soundtrack Kamikaze - is typical of Froese’s music in the eighties, as is Timanfaya the opening track of CD 2, although this has a very inciting percussion. Nutshell Universe is an almost melodious pop song, supplied with a quiet rhythm and flowing guitar work, while the pan pipe sample is a lovely addition. The shorter Blue Panther is downright dated - also from Kamikaze - with some sort of acoustic guitar sound and slight sequences as a basis, and a flute like the one heard on El Condor Pasa by Simon & Garfunkel. You can dream away with Traffic Of Silence in the best Froese and TD tradition, after which this album ends with the - regarding to the other tracks - the deviating Maroubra Bay, originally from Epsilon In Malaysian Pale. The artwork, of course, originates from the master himself and the information is - just like on many other releases - very concise.