MENTALIZE (NL+E)

Andre Matos is langzamerhand een gevestigde naam in de wereld van melodieuze metal. Hij startte zijn carrière bij de groep Viper, vervolgens verkreeg vele jaren nationaal en ook internationaal succes met Angra. Hij maakte daarna twee prima albums met Shaman om vervolgens toch onder zijn eigen naam verder te gaan. Met hem spelen drie voormalige leden van Angra en Shaman: Hugo Mariutti, Luis Mariutti en Fabio Ribeiro. Verder nog stergitarist Andre Hernandez die ooit ook even bij Angra speelde en het enorme drumtalent Eloy Casagrande. In Japan is dit album al een geweldige klapper en mijns inziens terecht. Mentalize is een plaat met veel gezichten. Veel punten van herkenning ook, maar voortreffelijk gespeeld en - hoe kan het anders - even voortreffelijk geproduceerd door de welbekende Sascha Paeth. Als opvolger van Time To Be Free, scoren deze twaalf composities beter en zijn evenwichtiger. Matos' zeer herkenbare stem domineert van hoog tot laag en de heren instrumentalisten laten werkelijk niets aan het toeval over. Pakkende melodieën, heerlijke meezingmomenten, puike subtiele arrangementen van Ribeiro en verbluffend spetterend gitaarwerk van het duo Mariutti en Hernandez. Het album opent met Leading On!, een stevig stukje progmetal, gevolgd door het iets meer gepolijste I Will Return met zo'n fantastisch meezingmoment. Daarna trekt men fel van leer in Someone Else waarin Matos soms met vervormde stem zingt en Casagrande ook duidelijk zijn visitekaartje afgeeft. Mooie, maar heftige speedmetal vinden we in Shift The Night Away, compleet met een aardige tempowisseling. Een contrasterende lieflijke ballad is het door piano geopende Back To You dat later echter gedoseerd steviger wordt en een apart akkoordenschema heeft. De titelsong is in de lijn van wat Angra maakte: hardrock met een progressief metalen randje, en van hetzelfde kaliber is The Myriad met mooie afwisselingen tussen ruige en rustiger passages. When The Sun Cried Out is een gothicmetal aandoend nummer met naar mijn smaak bijzonder prettige zware orkestraties en balladachtige tussenstukjes. Een ode aan wat meer ouderwetse hardrock vinden we in Mirror Of Me dat echter wel weer prachtige, melodieuze refreinen bevat. Violence heeft een wat langzamer tempo en opent met orkestrale geluiden. Daarna gaat het voortvarend verder met de onvervalste dubbele basdrums en meezingrefreinen, onderbroken door een stukje klassiek aandoende pianosolo. A Lapse In Time is als ballad met alleen zang en piano een vreemde, maar smaakvolle eet in de bijt. Met de zwaar georkestreerde melodieuze metal van Powerstream wordt dit album op waardige wijze afgesloten.

Waarschijnlijk de schrik van de echte symfoliefhebbers, maar een absolute aanrader voor allen die albums van Angra, Shaman, Heaven's Gate, At Vance of Pagan's Mind in hun collectie hebben. Een dijk van een plaat met fantastische muzikanten, een topper in het genre dat met mensen als Matos zijn bestaansrecht bevestigd ziet. Hard, maar ook subtiel en geraffineerd en vooral met veel kwaliteit gecomponeerd en opgenomen.

ENGLISH:

The solo career of André Matos is beginning to shape nicely. After Viper, Angra and Shaman, Mentalize is his second solo effort. Although, solo? The members of The André Matos Band are all established, top class musicians with whom Matos worked before throughout his career. The only exception is the youngster Eloy Casagrande, the ultimate drumming talent who is new to the world of progressive, melodic metal. The other band members are Hugo Mariutti (guitars, ex-Shaman), Luis Mariutti (bass, ex-Angra, ex-Shaman), Fabio Ribeiro (keyboards, ex-Shaman, played with Angra live) and the incredible guitarist André Hernandez, who played in the first incarnation of Angra. No one less than Sascha Paeth produced the album, so one should know this side of the album is top-notch too. Mentalize has already been released in Japan a while ago. It's a smash hit there and in my opinion it has every right to be. Although this CD has more metal than progressive influences, there are enough orchestrations and characteristics of progressive music to justify this review, but I admit the music is closer to metal than to prog rock. Opening song Leading On! begins with an orchestral, somewhat oriental prelude. Then the modestly mixed double bass drums come in and an up-tempo prog metal song with nice choruses a bit in the vein of Symphony X. As melodic but also heavy as Dream Theater can be, is I Will Return. The chorus with tasteful vocal harmonies resembles the melodic rock from German bands like Edguy and Mob Rules. In Someone Else part of the vocals are distorted, the tempo is quite fast and Casagrande exhibits his qualities as a drummer and you can appreciate dazzling guitar solos by Mariutti and Hernandez, both guitar virtuosos. A very nice slow break in the middle section of the song, with piano and orchestrations and then the full band returns. Shift The Night Away is more like the old Angra: very melodic but nevertheless genuine speed metal, but the sudden change in tempo to a lower gear makes the difference and distinguishes Matos from, for example, Dragonforce. The inevitable ballad is called Back To You. Here Matos proves that he's able to sing a ballad as well and he is still able to reach impressively high notes. In the title track Matos explores his roots again and it might have been a forgotten, but darn good Angra-song as well. Bombastic and melodic is The Myriad, a bit slower and nice contrasts in the intonation. Ribeiro comes up with tasteful string arrangements and turns the metal into melodic progressive metal. Even more bombastic, almost gothic metal in the vein of Within Temptation is When The Sun Cried Out  and again there is a beautiful piece with Matos singing alone with accompaniment by the piano or piano and guitars, alternated by more up-tempo pieces. Mirror Of Me combines old style hard rock with progressive interludes, AOR-like and catchy choruses, whilst some parts are up-tempo speed metal. Orchestral sounds at first in Violence but the catchy vocal harmonies are sung on high speed rhythm patterns provided by Casagrande's double bass drums. A flashy guitar solo and a piano piece in yet another tempo is proof of the versatility of Matos as composer because he doesn't settle for plain verses and choruses, but keeps weaving these quite complicated changes in rhythms, instrumentation and vocal intonations throughout all his songs. The few orchestral notes seem almost like a misfit as the album continues with Matos singing and playing the piano. This song could easily have been arranged to be a nice band-ballad, but the choice for this acoustic version has a much bigger impact as the last song of the album. Powerstream is a piece of heavily orchestrated speed metal with progressive touches.

These twelve compositions make Mentalize a very consistent album that ranks amongst the best albums in the genre. Matos rules and with this incredible band he will be able to strive for even more success, not only in Brazil or Japan, but surely also in Europe. Because I realize this music balances on the far edge of progressive music and might be tending more to hard rock, I will refrain from an even higher score, but I would still cordially recommend this album to all fans of bands like Angra, Shaman, Heaven's Gate, At Vance or Pagan's Mind.