CORDS (1978), heruitgave (NL+E)

Larry Fast alias Synergy nam Cords op net na zijn werk voor Peter Gabriel en Nektar, terwijl hij in die periode ook nog actief was als co-producer voor het legendarische album van de Intergalactic Touring Band. De invloed van Gabriel (melancholie) en medebandlid Tony Levin (de stijl van het baswerk) kun je onder meer horen in de tracks Phobos en Deimos. Op dit album gebruikt Synergy voor het eerst een Polymoog die veel verschillende timbres en klankkleuren bevat. Echter, de klassieke inslag, de bombast en de afwisseling tussen mierzoete en heftige passages verraadt onmiskenbaar de meester in zowel muzikaal als technisch opzicht. Hier en daar zijn ook overeenkomsten met Vangelis te horen uit de periode Heaven and Hell (1975). On Presuming To Be Modern II” is een macabere en sinistere track qua sfeer, de rest is toegankelijk en overwegend orkestraal, soms zelfs alsof je klassieke stukjes hoort die uitsluitend door synthesizers worden uitgevoerd! Het artwork is net als bij de andere heruitgaven nagenoeg identiek aan dat van de versie uit 1978 en de ruim vier minuten durende radio-edit van Phobos & Deimos is amper veranderd. Daarvan had hij toch wel iets meer kunnen maken. Natuurlijk is ook deze schijf een welkome aanvulling voor hen die de eerdere versie niet te pakken konden krijgen. 

ENGLISH:

Larry Fast alias Synergy recorded Cords just after he worked with Peter Gabriel and Nektar. At the same time he was also working as co-producer on the album of the legendary Intergalcactic Touring Band. The influences of both Gabriel (melancholy) and band member Tony Levin - the bass playing style - are pretty obvious in tracks like Phobos and Deimos. On this album, the first one that featured the Polymoog, we are confronted with lots of different timbres and tones, but the classical streak, the pomposity and the changes between sugary and fierce passages undeniably betray this artist’s mastery in terms of both musicianship and technical control. Sometimes the music is also reminiscent of Vangelis during the period of Heaven And Hell (1975). On Presuming To Be Modern II bathes in a macabre, sinister atmosphere, but the rest is accessible and overall orchestral: at times, you’re under the impression that you’re hearing classical parts being performed exclusively on synthesizers! The artwork, as is the case for the other reissues, is practically the same as the 1978-version and the four-minute 'radio edit' of Phobos and Deimos is hardly surprising. Something more fruitful ought to have been done in this domain. Nevertheless, Cords is a welcome asset to the collection of all those who missed out on the earlier version.