THE ART OF FRIENDSHIP (NL+E)

De Italianen Mac en Fabio Sbrizzi vormen samen het duo BioNight. The Art Of Friendship is hun vijfde album sinds 1999 en het kostte hen behoorlijk wat moeite om dit album goed op cd te zetten, ondanks de extra financiële investeringen in apparatuur. Het album duurt bijna een uur en is verdeeld over zeven tracks die vloeiende, melodieuze elektronische muziek (EM) bevatten in het straatje van Tangerine Dream (TD) van de jaren tachtig en Jean Michel Jarre. Hoewel de soms dreunende sequencers en de toegevoegde drumgeluiden een wat modernere aanpak verraden, zijn er toch tal van momenten dat je heerlijk kunt wegzakken waarbij je je zou kunnen voorstellen dat je naar een vergeten bootleg van TD zit te luisteren, zoals in Meditation In Yosemite, Magma en Crystal Mist. De basis van de meeste nummers is veelal een niet al te ingewikkelde sequence, die ook nauwelijks van toonhoogte of tempo verandert, waardoor ik soms vind dat het allemaal net iets te monotoon is. Die kritiek komt echter van iemand die van variatie houdt, maar dat geldt natuurlijk lang niet voor iedereen! Die misschien iets te eenvoudige basis wordt ruimschoots gecompenseerd onder meer door het uitbouwen met toegevoegde riedeltjes, een anders klinkende achtergrondorkestratie of een rustige melodielijn. The Art Of Friendship is toch wel een aansprekend album dat een breed publiek zal aanspreken.

ENGLISH:

The Italian musicians Mac and Fabrio Sbrizzi together make up the duo BioNight. The Art Of Friendship is their fifth album since 1999 and it took them a lot of trouble to record it despite a considerable investment in new apparatus. The CD lasts for almost one hour and is divided into seven tracks of flowing, melodic music from the direction of the eighties music by Tangerine Dream (TD) and Jean Michel Jarre. Although the sometimes droning sequencers and additional drum sounds, in the title track for example, have a slightly more modern approach, there are plenty of moments where you can blissfully sink back in your chair and truly imagine that you are listening to a forgotten bootleg by TD. Listen to tracks like Meditation In Yosemite, Magma and Crystal Mist. The base of the majority of the numbers is usually an uncomplicated sequence, that barely alters in tone or rhythm, whereby I occasionally feel that they are a little monotonous. This particular criticism comes from someone who likes variation and thus doesn't apply to everyone! The fact that the perhaps over-simplified basis is generously compensated for with, amongst other things, the building-up of added riffs, a different sounding background orchestration or a quiet little melody line. These make The Art Of Friendship an attractive record that will appeal to a large audience.