VIII TOLL AND RW2

Tien jaar na de oprichting van Redshift brengen de broers Mark en Julian Shreeve samen met gitarist-toetsenist James Goddard hun achtste album uit. Het betreft een livealbum van een concert dat de heren in oktober 2004 gaven in Eindhoven tijdens E-Live. De opening van VII Toll klinkt spacey, maar al snel komt er een elektrische piano in de stijl van Ricochet van Tangerine Dream (TD) aangevuld met krachtige en donkere sequences, die aanzwellen totdat Marks machtige en herkenbare klanken er bovenuit torenen. Heerlijke retro met een zwaar TD-accent afgesloten met een Mellotron-(sample). Track twee is wat lichtvoetiger en zweveriger; het bevat een zwoel, langzaam melodietje dat steeds meer wordt aangekleed met effecten en orkestraties. De derde track Glide begint met een vrolijke sequence, waardoorheen al snel meer instrumenten te horen zijn en ronkende bastonen. Je hoort hier duidelijk de Mark Shreeve uit de beginjaren tachtig. Halverwege wordt een andere, wat ritmischer sequence ingezet en komt dat akelig goede TD-gevoel weer terug. Ook de melodielijn gespeeld met een fluitsample doet het uitstekend over die stuwende sequence. Het kosmische einde vormt tevens het begin van Rock, een rustige, dromerige track, de titel ten spijt; het is lichtjes eënt op de Keltische Clannad-achtige melodieën. Als laatste de lange titeltrack die rustig opent, vervolgens vallen twee wat blikkerige sequences in die langzaam krachtiger worden en worden uitgebreid of overgenomen door varianten. Die sterven weg en keren in een andere vorm weer terug met opnieuw die vroege Mark Shreeve gecombineerd met TD-invloeden. Het geheel wordt in het tweede deel opgeluisterd door Goddards gitaarakkoorden die samen met de orkestraties een bombastische climax verzorgen om daarna in eenvoud weg te sterven. Een goed uur livemuziek, waarvoor het drietal terecht een vorstelijk applaus krijgt. De studiokwaliteit wordt weliswaar niet gehaald, maar de geluidskwaliteit is goed.

RW2 daarentegen, is een soort flashback, een album van vergeten stukken uit het archief, want de opnamen stammen uit 1996 en zijn een variant op vroege probeersels en repetities met een soms verbluffend resultaat. Dat laatste hebben Mark en zijn mannen goed gezien, want de hamerende sequencers, de donkere bastonen en zweverige melodielijnen à la Klaus Schulze komen goed tot hun recht. Het tweede stuk is een repeterend basisthema met daar overheen echoënde melodietjes; het is om die reden wat minder boeiend. Prime is een experiment om TD te kruisen met Klaus Schulze en dat te mixen met wat van Shreeve zelf. De toonsoortvariaties zijn experimenteel en die worden dus niet geheel volgens plan doorgevoerd, maar daardoor klinkt het nummer juist aardig! In Iron Heart worden de bij Redshift zelden optredende drumloops ingezet om voor wat meer ritme te zorgen. Dat lukt uitstekend, want dit nummer doet me erg aan de mij zeer aansprekende periode Crashhead en Nocturne denken, al winnen de sequencers het ruim van de stevige, popachtige melodietjes. Het laatste stuk was een mislukking tijdens een liveshow, maar deze repetitie is fabelachtige retro, zoals eigenlijk alleen Redshift die kan maken.

Het is zeker geen overbodige luxe om VII Toll en RW2 aan je Redshift-collectie toe te voegen. Het artwork van beide albums is sober, maar de muziek des te rijker!