MENNO VON BRUCKEN FOCK

VIEWS FROM A RED TRAIN

Artiest / Band: 
TANGERINE DREAM (2008)
TANGERINE DREAM - VIEWS FROM A RED TRAIN

De Duitse elektronische muziekpionier Edgar Froese weet van geen ophouden met zijn band Tangerine Dream (TD). Zijn creativiteit lijkt onbegrensd, want naast de tientallen albums waarop hij het merendeel van de muziek componeerde, doet hij al een tijdje het artwork van veel covers van albums die de laatste jaren zijn uitgebracht. Views From A Red Train vormt daarop geen uitzondering. Het album opent met Carmel Calif met daarin de van TD zo bekende sequences en ritmes, gevolgd door een zeer sfeervol en ingetogen stuk. Leviathan bevat een thema dat wat lijkt op Venus (Shocking Blue) met sterk gitaarwerk van Bernhard Beibl. Hunter Shot By A Yellow Rabbit klinkt langzaam, statig en is verrijkt met stemmetjes. Later wordt het nummer wat steviger als het karakteristieke gitaargeluid van Froese zijn intrede doet. Hierna volgen verschillende tracks met filmische en vlotte muziek, deels ondersteund door de percussie van Iris Camaa en de pulserende, ritmische geluiden uit de elektronische toverdozen. Het feit dat Froese de tien tracks heeft gecomponeerd en ook meedoet op alle nummers wijst erop dat hij alleen eigenlijk TD nog draagt, hoewel Thorsten Quaeschning, Linda Spa, Bernhard Beibl en Iris Camaa wel de ‘credits’ krijgen voor het meespelen op diverse tracks. Het valt te betwijfelen of dat de afwisseling in de muziek ten goede komt, want veel nummers klinken voor mijn gehoor toch vaak identiek. Froeses jankende gitaar over al die prachtige klanktapijten, zoals in Lord Of The Ants, blijft echter een genot voor het oor. Het laatste nummer Sound Of A Shell is geïnspireerd op het geluid van grote zeeschelpen en combineert een brandingachtige sequence met serene klanken en gevoelige achtergrondakkoorden, waarin kenmerkender sequences zijn gemixt die dit album zeer herkenbaar afsluiten.

Views From A Red Train is het voor TD-begrippen wellicht geen hoogtepunt, maar dit ruim 71 minuten klokkende album is nog altijd een straatlengte beter dan de zo vele nietszeggende albums in het EM-genre, dat helaas langzaam maar zeker aan populariteit inboet.