MENNO VON BRUCKEN FOCK
VIDEOZONE (NL+E)
De Finse toetsenist Otso Pakarinen, alias Ozone Player, wordt op deze ‘promotional cd-r compilation of soundtracks’ bijgestaan door Jouni Halmari. In maar liefst 29 stukken muziek met een totale lengte van bijna 68 minuten, wordt de veelzijdigheid van de heren geëtaleerd, maar door de grote variatie aan stijl en de korte tijdsduur van de tracks, is Videozone als luisterobject alleen voorgeprogrammeerd te genieten. Het draagt de typische aspecten van een middelmatige soundtrack. Briljante, melodieuze, ritmische maar ook oervervelende fragmenten wisselen elkaar af. De oervervelende zijn zaaggeluiden, wat gebonk en soms vage percussie. De mooiere stukken bevatten een eigenaardige mengelmoes van synthipop, lounge, melodieuze en ritmische elektronische muziek en stukken die neigen naar ambient. Een eigenaardig album, maar dat maakt Videozone wel zo interessant. Jammer alleen dat de samenhang ver te zoeken is op deze fragmentarische cd, want talent en innovatieve vondsten zijn in ruime mate aanwezig.
ENGLISH:
On this ‘promotional CD-R compilation of soundtracks’, the Finnish keyboardist Otso Pakarinen also known as Ozone Player, has joined forces with Jouni Halmari. Videozone, having a playing time of almost 68 minutes, contains no less than 29 pieces of music. It is supposed to be a kind of showcase for their musical versatility, but because of the large diversity of styles and lengths, or rather briefness, of these tracks it can only be properly enjoyed by pre-programming individual selections. Subsequently it suffers from all the typical aspects of a rather mediocre soundtrack. Brilliant, melodious, rhythmic and utterly boring fragments alternate with each other. Amongst the boring ones there are buzz-saw-like noises, pounding beats and non/descript percussion sounds. The more beautiful ones on the other hand consist of a rather eccentric mix of synth pop, lounge, melodious and rhythmic electronic music as well as ambient-like music. However, although the music might sound rather unusual in places, this is exactly what makes this disc interesting. It’s a real pity that this fragmentary release is in dire need of consistency, because there’s definitely no lack of talent and inventiveness.