VERITAS

Veritas, het tweede album van de Duitse formatie Invertigo mag er zijn! Dat de heren goed naar bands als Marillion oude stijl, hun landgenoten Eloy, Grobschnitt, Peter Gabriel en Steely Dan geluisterd hebben, is goed te horen. De zeven composities, waarvan er slechts een onder de vijf minuten klokt en inclusief een heuse epic van bijna 22 minuten, zijn van een uitstekend kaliber. De heden ten dage gebruikelijke, wat steviger gitaarriffs larderen de melodieuze symfonische muziek die sterk in de stijl van RPWL is geworteld. Samen met frontman Sebastian Brennert (zang, piano), spelen Michael Kuchenbecker (toetsen), Matthias Hommel (bas, baspedalen), Jacques Moch (gitaar) en Carsten Dannert (drums) zo'n zeventig minuten vol. Toetsenbombast overheerst op de eerste track Darkness, terwijl kinderzang de volgende track opent. Opnieuw lekker aangezet gitaarwerk ter ondersteuning en steeds weer die verrassende, maar zeer vloeiend in elkaar overlopende overgangen, waarbij je geen moment het idee hebt dat er iets tussen gefrutseld is. Drums en bas doen veel meer dan alleen ondersteunen en dragen bij tot een compleet en volwassen geluid, terwijl ook de productie in eigen beheer zonder meer goed te noemen is. Zoals bijna spreekwoordelijk in het proggenre is de zang niet sterk, maar gelukkig ook niet storend. Stevige passages worden afgewisseld door gedragen, gevoelige stukken. In het nummer Waves doet de muziek me ook aan Anyone's Daughter denken. Dr. Ho lijkt zeker in het begin op een kruising tussen Eloy en Uriah Heep, mede dankzij het orgelspel. Het ruim dertien minuten durende Suspicion is ook zo'n track met veel gezichten: rustig begin, mooi pianospel afgewisseld door wat zwaardere, uptempo tussenpassages. Moch laat horen dat hij ook kan soleren en het refrein is pakkend. Hier en daar hoor je wat speelse referenties aan Gentle Giant. Truth heeft qua toonzetting wat weg van Kayleigh (Marillion), maar biedt meer dan alleen een goede popsong. Met gebruik van authentieke opnamen wordt in het Duits het 'Ehrewort' van diverse politici aan de kaak gesteld. Het langste nummer bevat symfo van de bovenste plank, waarbij je moet denken aan Procol Harum, Camel, Eloy en zeker in het tweede deel met de saxofoon ook Alquin. Er is zelfs stukje reggae in deze song verweven.

Veritas bevat uitstekende symfo van onze oosterburen die daarmee de landgenoten van RPWL nadrukkelijk naar de kroon steken