TOUCH THE SKY VOLUME II

Zijn er echt geen alternatieven voor Kansas zonder Kerry Livgren en Steve Walsh? Moeten we het echt zonder de ongebreidelde originaliteit van Gentle Giant stellen? Is Neal Morse de enige die spirituele teksten schrijft? Het antwoord luidt drie keer nee! De vijf heren van Supernal Endgame − geen jonkies meer trouwens − zorgen voor muzikaal leven na grote bands als Yes, Kansas, Genesis en Pink Floyd. Randy George en vooral Roine Stolt vervulden gastrollen op het eerste deel (2010) van het tweeluik dat met dit album wordt afgesloten. Tien composities, waarvan drie ver boven de tien minuten en totaal goed voor bijna tachtig minuten muziek, geven blijk van ‘nieuwe hoop’. Vergelijkingen met Transatlantic liggen voor de hand, maar om het daarmee af te doen, zou ik deze band tekort doen. Prettige zang, uitstekende instrumentbeheersing, kristalheldere productie en tal van ‘hooks’, bijzonder aardige wendingen en bovenal melodieuze en toch best pittige muziek met teksten die vaak iets met Onze Lieve Heer te maken hebben. Op dit album zijn niemand minder dan Carl Baldassarre (Syzygy) en Dave Bainbridge (Iona) te gast. Mede door de geregeld opduikende viool van Nigel Deane, doet deze muziek behalve aan Transatlantic en soms The Flower Kings, toch vooral aan Kansas van eind jaren zeventig denken. De composities zijn echter veel te goed om deze heren van kopieergedrag te betichten. Hier zijn liefhebbers aan het werk die het beste van de jaren zeventig als leidraad hebben gebruikt en juist daarom is dit een lichtpunt in de duisternis van de zogeheten neoprog, want daar is naar mijn smaak te weinig kwaliteit te vinden. Onterecht dat deel 1 niet werd besproken in iO Pages, voor zover ik dat heb kunnen nagaan. Ik heb die eersteling in elk geval direct aangeschaft. Voor mij is Touch The Sky Volume II een van de betere albums van 2014!