SHADOWLANDS

Klaus Schulze brengt nog steeds albums uit die er toe doen. Deze Duitse pionier van de elektronische muziek (EM) verrast op Shadowlands door zijn samenwerking met violist Thomas Kagermann, ook een vitale zestiger die al eerder van de partij was. Behalve viool speelt Kagermann fluit en draagt hij ook vocaal een steentje bij. Verder leveren Lisa Gerrard (Dead Can Dance), de Amerikaanse zangeres en actrice Chrysta Bell en de Austalische singer-songwriter Julia Messenger vocale bijdragen. De eerste track, tevens het titelnummer, klokt ruim veertig minuten met als basis een vrij eenvoudige sequence. Daaroverheen hoor je de van Schulze bekende klanktapijtjes, melodielijnen, Kagermanns viool en de uithalen van Gerrard. Vooral het eerste deel doet sterk aan zijn beste werk uit de jaren zeventig denken; het tweede deel bevat meer echoënde en snerpende vocalen. De mineurakkoorden boven de sequence in majeur liggen wat minder prettig in het gehoor. Schulze doet dat wel vaker, maar niet zo nadrukkelijk als hier. De effecten en de percussie zijn zoals gewoonlijk dik in orde. In Between is een lieflijk, bijna kosmisch stuk met veel gevoel, variatie en diepgang. Dit is een van Schulzes beste stukken ooit wat mij betreft. Licht Und Schatten wordt uitgevoerd in dezelfde grandioze stijl: statig, ambient en heerlijk rustgevend. Ik kan echter maar moeilijk wennen aan de gelukkig slechts beperkte zang van Gerrard. Het materiaal op de tweede cd, die ruim zeventig minuten duurt, is zo goed dat iedereen eigenlijk de speciale editie met bonus-cd zou moeten aanschaffen. The Rhodes Violin klokt maar liefst ruim vijftig minuten en is een heel prettig, kabbelend ambient stuk, waarin zowel voor de gevarieerde sequences als voor Kagermanns viool en de zang een belangrijke rol is weggelegd. Zijn getokkel geeft een wat oosters tintje aan deze lange en desondanks boeiende track. Ook het laatste stuk draagt een oosters stempel, waarvan de titel Tibetanian Loops getuigt. De bijdrage van Kagermann, soms simultaan met viool en zang, vind ik wat minder aansprekend, maar de wat dreigende basis gespeeld door Schulze klinkt wel aangenaam. Zeker aan het einde mogen de majestueuze akkoorden van Schulze gehoord worden. Alles bijeen is Shadowlands een prima album van een van 's werelds eerste en volgens velen ook de beste EM-beoefenaar.