The Odyssey van Symphony X bevat Amerikaanse progmetal van topklasse! Daar heeft deze band - opgericht in 1994 - al jaren patent op. The Odyssey is het zesde studioalbum. Het moet voorganger V - The New Mythology Suite (2000) zien te evenaren of liever nog overtreffen. De bijna zeventig minuten durende cd valt meteen op door de wat rauwere zang van Russell Allen en de nog wat zwaardere riffs van stergitarist Michael Romero. In eerste instantie dacht ik: nee, dit is niet mijn muzikale richting, maar enkele luisterbeurten verder, moest ik die conclusie alweer bijstellen. Ondanks de bijzonder stevige opener Inferno, het eveneens stevige Incantations Of The Apprentice en The Turning, staan er ook weer fraaie, typische Symphony X-stukken op deze nieuweling, zoals Wicked, Accolade II - een vervolg op Accolade van het album The Devine Wings Of Tragedy (1997) - KIng Of Terrors en Awakenings, dat als ballad begint, maar bombastisch overgaat in onnavolgbare gitaarsolo's, mooie refreinen, subtiel pianowerk en een fraaie synthsolo. De heavy stukken klinken rauw en hard, maar getuigen van een perfecte instrumentbeheersing van de bandleden. De titeltrack is echter een meesterwerk! Als dit de richting is die de band op wil en men ooit met een orkest gaat toeren dan zitten ook de symfomanen gebakken. Prachtige melodieën, niet van echt te onderscheiden orkestraties en bij tijd en wijle zeer symfonisch. Een tien met een griffel voor deze compositie die handelt over de lotgevallen van Odysseus, de koning van van het eiland Ithaca in de Griekse mythologie. Deze epic klokt ruim 24 minuten. Met deze cd knipoogt Symphony X niet alleen naar de metalliefhebbers, maar men behoudt ook de progfans en het album zal deels tevens de liefhebbers van de wat rustiger getinte symfo kunnen bekoren. The Odyssey is herkenbaar en toch anders en is geheel digitaal opgenomen. De 'limited edition' bevat naast uitgebreider artwork, een fotoreportage, informatie over de opnamesessies en de bonustrack Masquerade, die in 1998 opniew werd opgenomen.