MAGNUM - ON TRACK... EVERY ALBUM, EVERY SONG

De serie boeken over het hoe en waarom van composities wordt almaar uitgebreid. Dit keer waagt Matthew Taylor zich aan de 23 studioalbums die de Britse band Magnum uitbracht vanaf 1979 tot en met 2024. Minutieus beschrijft hij alle tracks, inclusief de aan de diverse albums gerelateerde nummers. Taylor blijkt dat ook heel degelijk, gedetailleerd en kritisch te doen. Autobiografieën van onder anderen toetsenman Mark Stanway en tal van interviews van bladen als Kerrang! en Metal Hammer worden erbij gehaald om inspiratiebronnen en de betekenissen van songteksten voor het voetlicht te brengen. Verder haalt hij informatie uit webzines, radio-interviews en krantenartikelen. Voor wat betreft de songteksten zijn vooral Tony Clarkins hekel aan oorlog, het lot van de Indianen en politieke issues geliefde onderwerpen. Die laatste vooral na de reformatie. Ook komen perikelen met platenmaatschappijen, problemen met producers en het vaak ongewenst moeten wisselen van studio’s aan bod, zeker in de eerste vijftien jaar van Magnums carrière. Namen als Roger Taylor (Queen) en producer Keith Olsen komen voorbij evenals het feit dat bijvoorbeeld op een album als Goodnight LA Tony Clarkin zowaar niet alle songs zelf pende, maar enkele met Russ Ballard (ex-Argent) en songwriter James Vallance. Niet de minste namen dus. Na een analyse van het akoestische album Keeping The Night Lite Burning, vermeldt hij het belang van het feit dat de band vanaf begin jaren negentig cd’s opneemt in de eigen studio met Clarkin als producer. Uiteraard behandelt Taylor ook het ogenschijnlijke einde van de band in 1995, deels vanwege misnoegen over platenmaatschappijen, agenten en managers. Clarkin en zanger Bob Catley blijven echter samenwerken in Hard Rain, maar Catley stapt op na het tweede album want hij wil verder met zijn solocarrière. In het begin van het nieuwe millennium is er een herstart met het niet al te sterke Breath Of Life in 2002. Drummer Mickey Barker blijkt niet meer beschikbaar en wordt vervangen door computerdrums. Colin ‘Wally’ Lowe is inmiddels naar Spanje verhuisd en dus stapt Al Barrow in, de bassist van Hard Rain, die tevens verantwoordelijk is voor de covers van de eerste twee albums na de wederopstanding. Ook de rol die Rodney Matthews gespeeld komt aan bod. Hij heeft het Magnum-logo ontworpen en de hoesontwerpen van midden jaren tachtig en van meer dan tien studio- en livealbums na 2007. Uiteraard bespreekt Taylor ook de bezettingswisselingen rond 2015. In een aparte sectie behandelt hij kort alle livealbums en compilaties. Opvallend is, dat Taylor het vaak over de invloed van de toetsenpartijen van Stanway heeft, terwijl Clarkin mij ooit vertelde dat hij het merendeel van de toetsen op de demo’s zelf inspeelde. Dat niet alle nummers de hoofdprijs verdienen maakt Taylor ook duidelijk en verder dat zowel Clarkin met al zijn composities als Magnum als geheel in de eregalerij thuishoort en daar kan ik het volledig mee eens zijn.