MENNO VON BRUCKEN FOCK

THE ENCHANTED TREE (NL+E)

Artiest / Band: 
ARBORESCENCE (2012)
ARBORESCENCE The Enchanted Tree

De Belg Philippe Gandibleu heeft een achtergrond als gitarist in rockbands, maar nadat hij in 1997 een 8-track digitale recorder had aangeschaft, was hij niet meer te houden en schreef hij onder meer stukken in het spacerockgenre. Wellicht toevallig, maar meer waarschijnlijk is dat zijn pseudoniem Arborescence een albumtitel is van de spacerockband Ozric Tentacles, temeer daar zijn muziek zeker raakvlakken heeft met die band. De zweverige synthesizergeluiden, het subtiel gebruik van drumcomputers en de ijle, rustige melodietjes worden echter meestentijds overheerst door gitaarakkoorden met een ‘delay’: één aanslag, waarna hetzelfde akkoord meermalen wordt herhaald. Dat geeft menig nummer een wat dreinende inslag die ten koste gaat van meer de gevarieerde stukken, zoals Rainbow waarbij de referenties aan de Ozrics en Steve Hillage worden afgewisseld met mooie, relaxte passages. Het begin van Orange Dream doet aan de oudere albums van Neuronium denken, maar de opzet van de melodielijnen is vergelijkbaar met het voorgaande nummer. Verder kun je heerlijk wegdromen in Amazonia. Goede ideeën heeft Gandibleu zeker en met wat hulp en sturing zou het volgende album best eens in de prijzen kunnen vallen!

ENGLISH:

The Belgian musician Philippe Gandibleu has a background as a guitar player in rock bands. However, after he bought himself an 8-track digital recorder in 1997, he was unstoppable and he started creating music, some of which is in the space rock genre. It’s probably no coincidence that his pseudonym Arborescence is also the title of an album by the space rock band Ozric Tentacles, as his music definitely has similarities to theirs. The floating synths, the subtle use of drum computers and the thin, tranquil melodies are at most times dominated by guitar chords with a delay: one stroke resounds several times. This makes some songs come across as a bit whiny, at the expense of the more varied pieces like Rainbow, in which references to Ozrics and Steve Hillage alternate with beautiful relaxed parts. The Orange Dream intro reminds me of the early albums by Neuronium, but the melody lines are comparable to the previous song. Amazonia delightfully allows the mind to drift off. The album definitely features some good ideas, so perhaps some guidance and assistance will make the next album an award winner!