CONTROL ME

Symfonische rock geniet in Nederland een redelijke populariteit en in Duitsland ligt dat nog iets gunstiger. Vandaar dat niet alleen de pure symfobands op een goede verkoop kunnen rekenen, ook tal van nieuwe symfo-, prog- en progmetalbands wagen een poging om een groot publiek te bereiken. Enkele jaren geleden werden we verrast door de wederopstanding van Eloy en anno 2000 is behalve Anyone’s Daughter ook de groep Ramses heropgericht, zij het zonder toetsenist Matthias Möller. Drummer van dienst is nu Carsten Loll, terwijl Reinhard Schröter zijn drumkit heeft ingeruild voor de toetsen en bovendien de zang voor zijn rekening neemt. Voor voormalig zanger Herbert Natho is op Control Me slechts een gastrol weggelegd. De meeste composities op deze cd zijn van de hand van Schröter, terwijl het eind jaren zeventig meer groepscomposities waren. De meeste teksten zijn geschreven door Herbert Wolfslast. Op deze ruim 53 minuten durende cd schijf staan elf songs, waaronder drie bonustracks, die volgens de hoesinformatie niet eerder zijn uitgebracht. Alle tracks klokken tussen de vier en zes minuten; geen lang uitgesponnen soli en episch werk dus, maar een duidelijke songmatige aanpak. Alle nummers hebben een kop, een staart en een refrein en ze zijn herkenbaar als Ramses-muziek, maar met een eigentijdse eigen beheerproductie. Als geheel is het een consistent album echter zonder boeiende hoogtepunten, zoals op de albums La Leyla (1976), Eternity Rise (1978) en Light Fantastic (1981). De muziek wordt zwaar gedomineerd door de toetsen en is erg toegankelijk met een hoog meezinggehalte. Op enkele tracks zingt gastzangeres Danni Greinke verdienstelijk mee en met name Hold On doet denken aan La Leyla. Evenals Eloy doet Ramses echter nauwelijks concessies waar het het geluid betreft en dat is - zeker als je de band nog kent van zo’n dertig jaar geleden - een aangename hernieuwde kennismaking. Verwacht echter geen technische hoogstandjes. Control Me bevat orkestrale en plezierige luistermuziek, onmiskenbare Engelstalige zang met een Duits accent met hier en daar een lekker, maar kort gitaar- of synthesizersolootje. Ook het bas- en drumwerk is in orde, maar weinig fantasierijk en grotendeels ondersteunend. Voor wie Ramses vroeger op handen droeg, zal deze cd zeker geen miskoop zijn, maar voor de jongeren onder ons zou hij wel eens wat ‘te gecontroleerd’ kunnen zijn.