MENNO VON BRUCKEN FOCK

COLOURS IN THE DARK

Artiest / Band: 
TARJA (2013)
TARJA TURUNEN

Tarja Turunen heeft vooral als zangeres-frontvrouw van Nightwish een naam opgebouwd en mede dankzij het succes van die band kon haar solocarrière slagen. Nog steeds jammer dat het zo is gelopen, want zowel Tarja als Nightwish had mijns inziens nog hogere ogen kunnen gooien als ze bij elkaar waren gebleven. Beide acts mogen echter afzonderlijk ook niet klagen en de Finse is gegroeid als uitvoerend artiest en zakenvrouw; zij geeft al jaren het gothicmetalgenre op onnavolgbare wijze vorm. De composities op haar derde studioalbum, dat maar liefst in vier verschillende uitgaven is verschenen − op cd, lp en twee speciale cd-edities met extra’s − zijn gevarieerd, maar afgezien van het bijzonder pakkende refrein in de openingstrack zijn er maar weinig passages die me direct kippenvel bezorgen. Of het zou het sfeervolle, melodieuze met pianospel gelardeerde Voyage Mystique moeten zijn, geschreven door Tarja zelf. Meer dan voorheen heeft ze zich met songschrijven bemoeid, waarbij naast Turunen vooral de namen Anders Wollbeck, Mattias Lindblom en Johnny Lee Andrews wat vaker opduiken. Er zijn diverse verwijzingen naar klassieke muziek. Victim Of Ritual is een knipoog naar de Boléro van Ravel en in Lucid Dreamer, na het wat vage psychedelische gedeelte, horen we een arrangement op een stukje uit de Peer Gynt Suite van Grieg. Nieuw is haar vervormde stem in het overigens mierzoete Darkness, een nummer van Peter Gabriel. Wat steviger en minder hoogdravend stampwerk komt voorbij in de tracks Never Enough en Neverlight. De ballad heet Until Silence met muziek en zang in de stijl van Sleeping Sun en Walking In The Air. De laatste track Medusa laat iets van een oosterse sfeer horen. De veelbelovende lengte van ruim acht minuten blijkt echter niet de grote finale te worden waarop ik had gehoopt.

Tarja was en is een uitstekende zangeres en is daarnaast een gracieuze en appetijtelijke verschijning. Dit album scoort weliswaar met gemak een ruime voldoende, maar in mijn beleving is Colours In The Dark het minst sterke album van de drie die ze tot nu toe heeft uitgebracht.