CIRCU5

De Brit Steve Tilling is de man achter het Circu5-project. De multi-instrumentalist levert met het gelijknamige album tevens zijn debuut af. Van de genoemde referenties Rush, Yes, King Crimson, Queens Of The Stone Age, Cardiacs en Foo Fighters, kan ik King Crimson eigenlijk niet plaatsen en ook voor Yes geldt slechts een korte verwijzing in de slottrack. Vijf jaar heeft Tilling aan dit debuut gewerkt en naast bescheiden gastrollen van onder anderen bassist Phil Spalding heeft hij vrijwel alles zelf gedaan, wat op zich al een indrukwekkende prestatie is. Het wat trieste verhaal gaat over een kind dat als psychopaat opgroeit in een milieu van een geheime organisatie van de overheid. Uiteindelijk heeft diens ontwikkeling tot volwassen man een desastreuze afloop bij een poging de aandoening kwijt te raken. De twaalf stukken klokken samen vijftig minuten en hoewel er zo nu en dan wat rustpuntjes in zitten, is de muziek over het algemeen redelijk uptempo met verwijzingen naar Wishbone Ash in de opening en naar The Beatles in Strings. Ook Rush hoor je zo nu en dan terug, vooral in instrumentale stukken als Transfiguration. De muziek klinkt als een frisse wind en heeft overwegend poprock als dominante stijl. De zang van Tilling varieert van fluisteren en donker gepraat tot een telefoonstem en gewone al dan niet meerstemmige zang. Het keurig verzorgde mediaboekje bevat de songteksten met voornamelijk foto’s in grijstinten als achtergrond. Van alle instrumenten die Tilling bespeelt, zoals gitaren, toetsen, drums en bas, valt vooral zijn beheersing van de laatste op. Hoewel ik groot respect heb voor iemand die zo’n project kan opzetten, al deze instrumenten kan bespelen en die ook nog verdienstelijk zingt, beklijft de muziek bij mij maar matig. Veel van de melodielijnen en de wijze van zingen roepen bij mij een déjà vu-gevoel op. Toch is het knap gedaan en met zorg en toewijding tot stand gebracht, maar de muziek is toch nét te veel standaard en bevat te veel clichés om een klapstuk te zijn. Talent heeft deze Tilling in ruime mate, dus wie weet wat de toekomst brengt.