BRAINCHIPS (instrumental version) (NL+E)

Na een pauze van enkele jaren heeft Robert Schroeder, de bekende Duitse beoefenaar van elektronische muziek (EM), zijn veertiende solowerk afgeleverd met het album Brain Chips -The Instrumental Version. De twaalf nummers zijn samen goed voor 74 minuten muziek. Hoewel het hoesje aangeeft dat de muziek tot het electronic trip-hopgenre zou behoren, zijn een aantal nummers naar mijn beleving gewoon steengoede melodic EM. Het album opent in de stijl van Double Fantasy, een ouder project van Schroeder. Het nummer deint heerlijk weg met kalme ritmes, mooie sequences en aardige deuntjes in de beste traditie van Schroeder. Heaven en ook Hot Spot Zone klinken inderdaad toch wel als nummers die een zangstem of soloinstrument missen, maar ze zijn zeker niet onaardig. Space-Track doet zijn naam eer aan en Froggy, verrijkt met geestige kikkersamples, is een vrolijke en gemakkelijk in het gehoor liggende track. Een tikkeltje jazzy is het lange Serenade met relaxed pianospel en een basis van verfijnde percussie, een licht en groovy basloopje, smaakvolle orkestraties en veel sfeer in het tweede deel. Daarna wordt het nummer langzaam uitgebreid en sterft vervolgens in schoonheid. In Login - met opnieuw enkele kikkersamples - So Check Me en Passing Streams speelt Schroeders gitaar een hoofdrol. Het zijn sfeervolle tracks die bijna klinken als een wat rustige Mike Oldfield. Het ruim tien minuten durende Shallala is zonder toevoeging van zang of solo’s net iets te langdradig. Al met al een prima schijf die me veel meer aanspreekt dat de vocale versie.

ENGLISH:

After a few years’ break, the well-known German electronic musician Robert Schroeder has delivered his fourteenth solo work. Twelve tracks with a total playing time of 74 minutes. Although the cover indicates that the music would be electronic-trip-hop, in my opinion a few of the tracks are just first-rate melodic. The album opens in the vein of Double Fantasy, an ‘old’ project of SChroeder, and nicely heaves away with quiet rhythms, beautiful sequences and fine tunes in Schroeder's finest tradition. Heaven and Hot Spot Zone do indeed sound like numbers lacking a singing voice or a solo instrument though, but they certainly are not bad. Space-Track is a credit to its name, while Froggy is enriched with witty frog samples. It's a merry 'don’t behave difficultly' little song. The long Serenade has a jazzy touch with relaxing piano play and a basis of refining percussion, a light and groovy bass run, tasteful orchestrations and a lot of atmosphere in the second part, after which it is slowly extended again and then dies in beauty. In Login, with again a few little frogs, So Check Me and Passing Streams, Schroeder’s guitar plays a leading part with atmospherical tracks, almost sounding slightly like a quiet track by Mike Oldfield. The ten-minute long Shallala is just a bit too long-winded without the addition of vocals or solos. All in all, Brain Chips- The Instrumental Version is a top-notch disc indeed, which surely appeals to me much more than its counterpart with vocals!