ARGIA

De female-fronted metal heeft geleidelijk overal ter wereld wortel geschoten. De oervorm gothicmetal, met een vaak geschoolde sopraan als zangeres, is blijkens het bestaan van groepen als deze niet beperkt gebleven tot Midden- en Noordwest-Europa. Hoewel Argia, het derde album van het Spaanse zestal Diabulus In Musica, geen hoofdprijs zal winnen voor de originaliteit, moet toch gezegd worden dat het de band niet ontbreekt aan variatie en bovengemiddelde, interessante fragmenten. Niet alleen het vakmanschap van de bandleden, maar zeker ook de dertien aansprekende composities spelen daarbij een belangrijke rol. De variatie betreft niet alleen de dan weer heftige, dan weer uitgesproken melodieuze sfeer, maar ook de ‘gewone’ zangstem naast het operageluid. Bovendien wordt de band her en der ondersteund door een koor en zijn zowel nummers gezongen in het Engels, Spaans als Latijn te horen. Vergelijkingen met Epica en labelgenoten Edenbridge en Xandria liggen voor de hand, terwijl men ook knipoogt naar Therion, mede door het meezingen van Thomas Vikström in Encounter In Chronos’ Maze. Zangeres Zuberoa Aznárez is begiftigd met een breed inzetbare stem en speelt daarnaast ook fluit. De helaas aanwezige, maar gelukkig niet talrijke grunts komen van toetsenist Gorka Elso. Invloeden uit de kerk- en volksmuziek maken Argia tot een kwaliteitsproduct dat zich met gemak kan meten met de internationale concurrentie. Diabulus In Musica is een welkome ontdekking uit Zuid-Europa die ik liefhebbers van dit genre warm kan aanbevelen. Na beluistering van dit album vind ik het spijtig dat de eerste twee albums Secrets en The Wanderer aan onze aandacht ontsnapt zijn.