DE PUL, Uden

De nieuwe live dubbelaar Cargo is nog niet uit maar Royal Hunt, de Deens-Zweeds-Amerikaanse band, plande toch een Europese tournee ter promotie van hun laatste studioalbum Devil’s Dozen uit 2015. Werd bij de vorige tournee Paradox (1997) integraal uitgevoerd, in een zeer schaars bezette De Pul in Uden werd een doorsnee van oud en nieuw werk gespeeld met uiteraard de nadruk op Devil’s Dozen, dat met drie tracks was vertegenwoordigd. Ten opzichte van de vorige tournee blijken vijf songs de setlist e hebben overleefd. Verder brachten toetsenist en componist André Andersen en zijn band een selectie uit vorige albums, in totaal zeven, waarbij ook de eerste albums aan bod kwamen.

Ondanks de slecht gevulde zaal, speelde Royal Hunt professioneel alsof ze voor een uitverkocht huis stonden, maar ik denk dat niet lang alle bands dat professionalisme hadden kunnen opbrengen! Na het toetsenintro opende de band met Martial Arts, een krachtig instrumentaal nummer met André Andersen op een keytar. Zanger D.C. Cooper kon daarna gelijk aan de bak met het schitterende River Of Pain, afkomstig van een van de meest succesvolle albums van de band, namelijk Paradox. Vervolgens werd oud en nieuw werk afgewisseld en bewees de band ook in de huidige bezetting nog steeds in staat om moeiteloos hun orkestrale symfonische rock live te brengen.

André Andersen gebruikte wat hulp in de vorm van backing tracks en hij bespeelde zijn arsenaal grotendeels onzichtbaar, vaak in de schaduw van het felle licht voor op het podium en niet zelden met zijn rug naar het publiek toe. Andreas Passmark met zijn lichte maar duidelijk ronkende bas was prominent aanwezig, maar vooral het gezicht van gitarist Jonas Larsen was door zijn lange haren amper zichtbaar. Ook recentelijk tot Royal Hunt toegetreden is drummer Andreas Johansson. Hij stond eveneens op een verhoogd podium en was gehuld in een dichte mist tijdens vrijwel de gehele show. Frontman D.C. Cooper was en blijft een fenomeen. Zijn energieke podiumpresentatie werd vergezeld door zijn unieke stemgeluid en hallo, wat heeft die man een bereik! Waarschijnlijk was niet elke noot raak, maar hij scoorde die avond wel een ‘uitstekend’ wat mij betreft!

Omdat de band de volgende dag in Engeland moest optreden begon de show keurig om 20.30 uur en werd er weinig tijd verspild met ellenlange verhalen. Dus werd de show, inclusief de twee toegiften, niet langer dan strikt noodzakelijk. Dat had als voordeel dat het publiek kort na 22.30 uur weer huiswaarts kon keren. Spijtig dat de band zijn nieuwe live-album niet bij zich had, want er zou zeker een flink aantal verkocht zijn die avond! Zanger D.C. Cooper kon het niet laten om zijn terechte zorg uit te spreken over de moeilijke situatie in de muziekindustrie en het publiek werd vriendelijk verzocht zoveel mogelijk publiciteit te genereren en bij dezen heb ik daaraan mijn bijdrage geleverd. Hij vroeg om toch vooral uit de dragen dat de thuisblijvers ongelijk hadden gehad. Dat laatste was honderd procent waar: zowel Royal Hunt als De Pul hadden beter verdiend!

ENGLISH:

The new double live CD Cargo isn’t even available yet which is a pity, because they could have sold a lot of those during their current tour, but still the  Danish- Swedish-American outfit chose to go on tour throughout Europe to support their latest studio album Devil’s Dozen (2015). During their previous tour, as many bands do this last decade, the band performed an album in its’s entirety, in this case Paradox, probably their most successful album from 1997. Tonight there was quite another set list: only five songs of the previous tour remained. Furthermore, the band performed three songs from their latest album and the other songs were taken from seven albums from their entire career being thirteen studio albums, all the way back to the first albums. Unfortunately the venue wasn’t filled as nicely as the band and the organizers hoped for, less than one hundred people attending...

From a photographer’s point of view, the lights were ’difficult’: bright lights pointed in the direction of the audience, mostly fairly dark on stage and often red, blue or green as environmental colors and a lot of smoke. Still the band played as if they were performing in a sold-out venue, which is actually a pretty impressive accomplishment in itself! I don’t believe every artist would be as professional as these guys were this evening. After the intro with computer and keyboards, the band opened with an instrumental song taken from the very first album recorded in 1992. This song, Martial Arts, featured band leader André Andersen on the keytar. Next song was River Of Pain from the superb Paradox-album, a challenge for vocalist D.C. Cooper, but he succeeded to create the right atmosphere instantly.

The show went on with a song from the previous album A Life To Die For, namely One Minute Left To Live. The band proved that they have no difficulties performing songs of all eras, from their early beginnings in 1992 until their most recent album Devil's Dozen. The orchestral symphonic rock hasn’t changed that much and there will be fans who are overjoyed that the band kept their own distinctive style throughout the years. Critics on the other hand, might say there’s a lack of inspiration and they fail to come up with something different. Fact is the performers did great. Newly recruited drummer Andreas Johansson and André Andersen were at the back of the stage on an elevated platform, most of the time hardly visible to the audience, because of the lights being in front of the stage and a sort of smoky mist being present almost the whole time. Bassist Andreas Passmark played a white, noisy bass, a lightweight instrument presumably, judged by the way he handled the instrument. His performance was energetic, interacting with guitarist Jonas Larsen and singer D.C. Cooper frequently. Larsen was looking down quite a bit of the time and because of his long curly hair there wasn’t much of his facial expression to observe. He played beautifully though.

D.C. Cooper proved to be a real phenomenon. What a formidable front man he is! Interacting with his fellow musicians, on many occasions with people from the audience and singing about as good as he did some twenty years ago. For me personally by far the best vocalist of the four singers the band has had in the past 25 years. He managed to be a real entertainer, to inspire his band mates and bring his powerful vocals all at the same time. Of course, he was a bit disappointed that so few people had come out to Uden, but he focused on the ones who actually did and that’s the only good way to handle the situation. He asked everyone present to use their social network and social media to enhance publicity for the band and draw people’s attention to Royal Hunt. He emphasized that business in the music industry on the present day is not very encouraging, so artists definitely need the support! Since there was no support-act and the band started well on time, they didn’t waste time by telling a lot of stories and have a smoke or a coffee before the encores, so the show was over at 10.30 PM, which was very convenient for fans like me who have a long drive home ahead. One thing is certain: those who chose to stay home were wrong. Although my personal preference for the songs to be performed would have been slightly different, several songs weren’t performed in years so this was definitely a nice show and well-balanced in the perspective of older and newer songs. However, both the venue and most certainly the band had deserved a wider audience!

Set List: Intro, Martial Arts (Land of Broken Hearts), River Of Pain (Paradox), One Minute Left To Live (A Life to Die For), Army Of Slaves (X), Lies (Fear), Wasted Time (Clown in the Mirror), Heart On A Platter ((Devil’s Dozen), Flight (Land of Broken Hearts), May You Never Walk Alone (Devil’s Dozen), Until The Day (Devil’s Dozen), Halfway Past Loneliness (Show Me How to Live), Message To God (Paradox).

Encores: Stranded (Land of Broken Hearts), A Life To Die For (A Life to Die For).