CULTUURPODIUM BOERDERIJ, Zoetermeer

Cultuurpodium Boerderij is voor mij synoniem met kwaliteit, vooral als het progbands betreft. Zeer aangenaam was de verrassing dat er ook op jazz en fusion gebied het nodige te genieten bleek in Zoetermeer. Namen als Larry Carlton en John Scofield zijn niet de minsten in het genre en van Grammy-winnaar en gitaarvirtuoos Lee Ritenour kan gezegd worden dat ik van hem eind jaren zeventig geregeld platen kocht. De begenadigde muzikant uit Los Angeles stond dit jaar al eerder op Nederlandse bodem op het North Sea Jazz Festival, maar dat is nu niet direct het podium dat ik zou uitzoeken.

Een clubconcert in Zoetermeer is dat wél en mijn verwachtingen werden meer dan waargemaakt. 'Captain Fingers' kwam met een dijk van een ritmesectie met Will Kennedy (ex-Yellow Jackets) op drums en de zwaargebouwde Melvin Davis op de vijf-  en zevensnarige bas en in de persoon van Jesse Milliner een uitstekende toetsenist. De lange set kende veel momenten van zowel ingetogen soft jazz als van muziek met meer rockelementen en er werd ook gejamd. Daarbij kreeg, ogenschijnlijk volstrekt spontaan, Davis een hoofdrol als zanger. Als gast had Lee Ritenour ook nog de zangeres Annekei meegebracht, een lieftallige verschijning die echter niet steeds kon overtuigen.

Het door haar gezongen Get Up, Stand Up in reggaesfeer was ook een ietwat vreemde eend in de bijt. Ze deed me wat aan Sadé denken en gezien haar jeugdige leeftijd zal ze er echt wel komen. Milliner speelde diverse heerlijke duetten met Ritenour ondanks het feit dat dit pas zijn derde show in deze formatie was. Ritenour speelde voornamelijk op de Gibson Les Paul, de ES en een wat merkwaardige Yamaha-gitaar met een geheel open kast! Eer was dus geen klankkast, alleen een rand. Het optreden was eigenlijk een soort tijdreis, waarbij naast veel oudere nummers er ook enkele aan bod kwamen van zijn laatste album Smoke'n' Mirrors. Vooral van het qua tempo bizarre 41/2 Storms bleken de noten niet te tellen, maar het swingde desondanks voluit.
 
Als progliefhebber had ik natuurlijk graag nog meer uit de periode Earth Run gehoord of nummers die erg dicht tegen het werk van Toto uit de jaren tachtig aanhangen. Niet getreurd echter, want Ritenour live was een kostelijk feest zowel op het podium als in de zaal, die beneden gelukkig geheel gevuld was. Een legende die geen genoegen neemt met een minimumprestatie, maar er elke avond gewoon staat en daar mogen veel artiesten een voorbeeld aan nemen.

ENGLISH:

Many of our readers will know by now that Cultuurpodium Boerderij is the place to go in the Netherlands if you want to witness a good prog concert. In this venue many acts like Asia, IQ, Steve Hackett, Procol Harum, Pendragon and Alquin performed. Generally the quality of both sound and lighting is superb. Now the last years also big names from other genres chose to play in this venue. Walter Trout and Julian Sas were there but also John Scofield and Larry Carlton. So next to those prog, symphonic and other acts the venue also featured jazz and fusion legend and Grammy-award winner Lee Ritenour. This guitar virtuoso is said to have redefined the genre of smooth jazz but definitely knows how to play rock, blues and fusion as well. The Los Angeles based musician touched Dutch soil earlier last year when he performed on the world famous North Sea Jazz Festival. Although I'm a genuine prog lover I used to buy albums by Ritenour in the seventies and eighties, so I was eager to go to Zoetermeer and find out if the man still was able to deliver great licks and melodies. A club concert in Zoetermeer seemed a great opportunity to me, whilst I wouldn't have thought of going to the North Sea Jazz Festival in a million years.

Lee 'Captain Fingers' Ritenour brought a fantastic band with him on stage: the very experienced Will Kennedy (ex-Yellow Jackets) on the drums, heavy weight Melvin Davis on the five and seven string bass and part of the gig sitting on a chair and the much younger, but talented keyboardist Jesse Milliner, for whom this gig was only his third concert with Lee. Ritenour played his Gibson Les Paul, his Gibson ES-model and a peculiar open Yamaha-guitar with a delightful muffled sound. The setlist, as it was written down that night, consisted of songs - including some delightful improvisations - from the different decades in his career. There was some rock, mainly jazz-fusion, just a tiny bit of blues and even reggae in Get Up, Stand Up sung by the lovely Annekei, whose last album Lee produced. Her vocal abilities didn't impress everyone in the audience, but as far as I'm concerned I thought she was quite okay. Sometimes her voice reminds me a bit of Sadé's but her's is a little brighter and she is undisputedly a gifted jazzsinger with several albums to her credit already.

There was much fun both on and off the stage and Ritenour proved that he still belongs to the generation of truly great artists, performing each and every night with dazzling technique, concentration and respect for the fans. The interactions with Davis, who found himself singing lead at one time, were quite funny and the joy and laughter on stage seemed very genuine to me. Of course, there were a few songs from his last studio album Smoke 'n' Mirrors: the title track and Storms, a track with a very odd meter. If one tries to count, it doesn't seem to work but if you just listen to the groove it just won't stop! Masterfully guitar playing combined with soft jazz melodies, but certainly also some more powerful bits, lovely duets between Millner and Ritenour, while the rhythm section interacted with Lee just as often.

His best period through the eyes of a prog lover would have been the mid-eighties, with albums like Banded Together with almost a similar sound to Toto, and Earth Run, on which Lee played a synthaxe. Unfortunately he didn't play music from those albums, but nevertheless it was a privilege to see this legendary guitarist playing live up close. Fortunately the venue was filled nicely - almost sold out! - and the show brought ecstasy to all fans, swinging, clapping and enjoying the spirit coming from musicians and music alike. Not just a concert, but a real treat this was: Lee, please come back next year!

Line-up:
Lee Ritenour - guitars, Melvin Davis - bass, Will Kennedy - drums, Jesse Milliner - keyboards, Gastsinger: Annekei

Setlist:
13, Stone Flowers, Wes Bound, Etude, 4 1/2 Storms, Is It You, Mr. Briefcase, Night Rhythms, Smoke 'n' Mirrors, Get Up, Stand Up

Encores:
Rio Funk, A Little Bumpin', 4 On 6