CULTUURPODIUM BOERDERIJ, Zoetermeer

Zo'n tweeënhalf jaar na hun laatste concert is Barclay James Harvest (BJH) weer terug op het podium. BJH? Er zijn nu eigenlijk twee BJH's! De ene is een band gefromeerd rond bassist Les Holroyd. Die versie is meer gericht op popmuziek; de andere versie heeft oerleden John Lees (zang, gitaar) en Woolly Woolstenholme (toetsen, zang, 12-snarige gitaar) in de gelederen. Dit tweetal, aangevuld met de geroutineerde bassist Craig Fletcher, de recentelijk toegevoegde toetsenist Jez Smith en de nu al weer tien jaar bij de band spelende drummer Kevin Whitehead, speelt voornamelijk het oudere repertoire van Barclay James Harvest uit de jaren zeventig. Voor velen - inclusief uw recensent - is dat de boeiendste en mooiste periode van de band.

Voordat de routiniers echter de bühne mochten betreden, trad eerst Jenny Weisberger op, een aardige zangeres die zichzelf verdienstelijk begeleidde op akoestische gitaar. Zij werd bijgestaan door een oude bekende, namelijk Camel-bassist Colin Bass, die zichtbaar genoot van het feit dat het publiek hem herkende. Voor liefhebbers van mooie singer-songwritermuziek is Weisgerber beslist een naam om te onthouden. Daarna was het de beurt aan John Lees en de zijnen. De ietwat monotone stem van Lees werd geregeld op een prettige wijze afgewisseld door die van Woolly Woolstenholme en de samenzang met Craig Fletcher was prima. Ouderwetse symfo in nummers als Child Of The Universe, het schitterende Mockingbird en de persiflage op Nights In White Satin in de vorm van A Poor Man's Moody Blues. De oudste track was Poor Wages (1969), terwijl ook The Iron Maiden (1970) en Galadriel (1971) bij het kennerspubliek in goede aarde vielen. Een van de meest recente songs bleek River Of Dreams (1997), toch ook alweer twaalf jaar oud. Smakelijk waren de fratsen van Woolstenholme die constant aan het ginnegappen was en zijn Mellotron veelvuldig gebruikte. Doordat er een tweede toetsenman was, kwam het sfeervolle symfonische karakter van de muziek uitstekend uit de verf, mede dankzij de voortreffelijke geluidskwaliteit. Hoogtepunten waren verder Nova Lepidoptera, In Search Of England en de toegift Hymn. Woolly heeft nog niet zo lang geleden een soloalbum uitgebracht en werkte recentelijk mee aan het nieuwe album van de Mandalaband. Ik ben benieuwd of Lees er voldoende plezier in heeft om nog een nieuw album uit te brengen. Als BJH een album zou opnemen in de stijl van dit concert dan is een hoge notering meer dan waarschijnlijk. Het concert was wellicht statisch, maar qua geluid en sfeer uitermate geslaagd in een goed gevulde zaal. Opnieuw een dijk van een concert op dit voor prog- en symfoliefhebbers zo belangrijke podium! De thuisblijvers hadden ongelijk en hoewel BJH, in welke bezetting dan ook, nooit tot mijn favorieten hoorde, was deze avond onverwachts een heerlijke openbaring.

ENGLISH:

Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer invested a great deal of money in sound and light and by consistent programming. The venue has become an ideal place to go to for fans of symphonic and progressive music. If there are big names in prog this venue is most likely to be the venue of your choice. To name just a few of the bands that performed there for the last years: The Zombies featuring Rod Argent and Colin Blunstone, Procol Harum, Asia, IQ, Steve Hackett, Alquin, Pendragon, Jadis, Arena and Mostly Autumn, but the list is endless.

This time another legendary band chose to play here, namely Barclay James Harvest. Thé Barclay James Harvest? Well, sort of.... because there are two bands with that name at the moment. Original drummer Mel Pritchard, playing with 'the other' Barclay James Harvest (BJH) with founder member Les Holroyd, suffered from a heart attack and died suddenly in 2004, but Les Holroyd is still playing more pop oriented music with his own version of BJH. The two remaining founder members John Lees and  Stuart (Woolly) Wolstenholme, renewed their musical friendship in 1998 and started working together and went on tour again and released Nexus in 1999, with several new songs. After a break of about two years and a half, John Lees' BJH embarked for a concert series again with Craig Fletcher on bass and backing vocals, Jez Smith, their latest addition on keyboards, and Kevin Whitehead drumming with this line up for ten years now.

The support-act consisted of female singer-songwriter Jenny Weisgerber from Germany. A nice voice , nice appearance and a solid performance. She accompanied herself on the acoustic guitar and had some help from a very familiar face: Colin Bass of Camel-fame played his bass and sang background vocals. Although quite a different style from the main event, I liked this support-act and I'd invite you to check this Jenny Weisgerber out if you would have a spare moment! Good quality songs in the singer-songwriter genre.

Being a fan of symphonic and progressive music I've always liked the more progressive and symphonic songs of BJH and in my opinion, the era of the seventies has been the most interesting. The band played many great songs from the seventies and with two keyboarders one should say 'you can't miss'. The somewhat monotone voice of John Lees used to be alternated with Les Holroyd's vocals and even earlier also by Woolly's. During this show Woolly sang a couple of tunes too and the close harmonies with John and Craig were really nice. The evening wasn't about dazzling guitar solos, keyboard wizardry or stunning vocals, but could be characterized by very genuine renditions of many great songs, performed by both experienced and dedicated musicians.

Woolly proved to be the 'clown of the day' and drew much attention by making faces and interacting a lot with the audience. John Lees hardly smiled but concentrated mainly on his vocal duties. Although BJH never belonged to my favourites, this evening was an astonishing experience and it became clear to me that this version of BJH is to be preferred by far to Les Holroyd's band. The highlights never ceased to come: classics like Mockingbird, Child of the Universe and In Search Of England brought back a lot of very pleasant memories and once again it became obvious that the seventies were the most important era for progressive music. The Mellotron-sounds by Woolly must have been a feast for teh ears of all prog-lovers and the orchestrations and grand piano by Smith enhanced the symphonic atmosphere.

Wolstenholme put out a solo album and worked with Davy Rohl on the album of the Mandalaband. It would be fantastic as Lees and Wolstenholme would start writing together and would decide to bring out a new BJH-album in the same vein as their best songs. Although these guys have an extensive back-catalogue, the only criticism would be that the newest song the band performed, was Hors D'Oeuvre from 1999 and personally I would have loved to hear just a few new tracks instead of only oldies like Poor Wages (1969), no matter how great songs like these sounded. Fact is this band would have deserved a sold-out venue but although Cultuurpodium Boerderij was filled up nicely, all who decided to stay home and watch TV made a mistake: this was yet another great show in Zoetermeer.

Set List (thanks to Marco de Niet):

Nova Lepidoptera (1978)
Child Of The universe (1974)
Poor Wages (1969)
Hors D'Oeuvre (1999)
Mockingbird (1971)
The Iron Maiden (1970)
Cheap The Bullet (1990)
In Search Of England (1978)
Poor Man's Moody Blues (1977)
Galadriel (1971)
Harbour (1978)
Suicide? (1976)
Medicin Man (1971)
River Of Dreams (1997)
She Said (1971)
The Poet (1971)
After The Day (1971)

Encores:

Loving Is Easy (1978)
Hymn (1977)