X

Na vijf jaar is Focus terug met het studioalbum Focus X, gehuld in een schitterende cover van Roger Dean. Onder leiding van Thijs van Leer heeft de band, nog steeds met oerlid Pierre van der Linden, bassist Bobby Jacobs en sinds 2011 versterkt met gitarist Menno Gootjes, tien tracks opgenomen die qua stijl nogal variëren. Het album begint Father Bacchus, een kruising tussen Hocus Pocus en House Of The King, maar verder gaat Focus 10 meer richting softjazz met een prominente rol voor Van Leers dwarsfluit en de gitaar die alleen melodieën speelt. Je hoort melodieuze midtemporock in Victoria met daarin ook een stukje funk. Amok In Kindergarten is een door piano gedomineerd stuk, waarin veel jazzinvloeden met een moeilijke toonzetting te horen zijn. Wat steviger klinken orgel, drums, bas, gitaar en fluit in All Hands On Deck, waarbij Van Leer ook naar hartenlust de melodielijnen meezingt. Het rustige Le Tango, een stukje muziek met wat Spaanse invloeden, getuigt van de wijze waarop Gootjes zijn akoestische gitaar bespeelt. Een wat heftiger intermezzo schudt je dan weer even wakker. Vervolgens draagt Van Leer een Latijnse tekst voor op een rustig kabbelend muziekje, waarna het volume aanzwelt en Gootjes solerend imposant tekeergaat. Alleen jammer van die laatste passage, waarin Van Leer over de top gaat met onnodige en onverstaanbare kreten. De zevende track heet Hoeratio, een kruising tussen klassieke kamermuziek en een kinderliedje; best lieflijk maar een stijlbreuk met de overige tracks. Een van de mooiste tracks vind ik Message Magic, een uitgebalanceerd rustig nummer in de stijl van de beste werken die Focus in de beginjaren uitbracht. Ook het sluitstuk mag er zijn. X Roads is meer uptempo, met een heerlijke groove van Van der Linden, die samen met Jacobs nog even een overtuigend visitekaartje afgeeft.

Nieuw werk van oudgedienden is altijd spannend, maar valt nogal eens tegen. Dat kan van deze tiende Focus niet gezegd worden. Behalve het wat kille gitaargeluid - althans via mijn pc - en een enkel wat minder solide moment is deze nieuwe muziek herkenbaar, zonder clichés en gedurfd omdat Focus niet schuwt om buiten de geëffende paden te treden. Het blijft een unieke band met een eigen geluid en een alleszins aan te bevelen tiende album.