Winter Music uit 1979 is een nooit eerder uitgebracht werk van de Fransman Richard Pinhas, pionier op het gebied van elektronische muziek (EM) en spacerock. Dat leek mij een uitermate interessant gegeven, maar bij beluistering viel de muziek me nogal tegen. Als je weet dat de ‘echte’ pioniers, zoals Karlheinz Stockhausen al aan het experimenteren waren voordat Klaus Schulze en Tangerine Dream hun eerste albums vanaf 1970 uitbrachten, dan verwacht je van een muziekstuk uit 1979 wel iets meer dan een vrij beperkt arsenaal aan toegevoegde geluiden op een E-akkoord. De twee muziekstukken zijn vanwege de release op lp in twee delen verdeeld, maar ze hadden mijns inziens gewoon aan elkaar geplakt kunnen worden. Het geluidsniveau varieert wat en op de achtergrond zijn wat extra klanken te onderscheiden, maar voor het overige is de basis een nogal monotoon geheel waarin voor mijn beleving de spanning vrijwel ontbreekt. Als je in het donker zit en de muziek schalt over de boxen, maakt het mogelijk nog wel enige indruk, maar als je achter je pc zit met een koptelefoon op ontbeert de muziek melodie en variatie. Voor de verzamelaar en de diehardfans is dit album mogelijk een welkome ontbrekende schakel, maar voor de doorsnee liefhebber van EM is het niet interessant.