De spil in het Noord-Duitse trio Seasons Of Time is Dirk Berger die naast toetsenist en bassist nu ook zanger is. Hij zong en speelde samen met Florian Wenzel (gitaar) en diens maatje Julian Hielscher (drums) op Welcome To The Unknown. Het feit dat de zes tracks samen goed zijn voor 53 minuten muziek, verraadt al dat de nummers een meer dan gemiddelde lengte hebben. Van origine was Seasons Of Time geïnspireerd op de muziek van Genesis, Marillion en Pink Floyd, maar daar is op dit derde album sinds 1993 (!) weinig meer van terug te vinden of het zouden de enigszins Floydiaans aandoende stukjes in het nummer Joana moeten zijn. Het gitaarspel in die track doet ook wel aan Steve Rothery (Marillion) denken. Verder hoor je in deze epic enkele passages die mij aan Eloy ten tijde van Metromania (1984) herinneren. De muziek vertoont in de overige songs eerder trekjes van de hedendaagse nummers van Marillion met flarden van artiesten als Tears For Fears en neoprogbands als Multi-Story. De lekkere drukke synthbas als alternatief voor de gewone bas is een aardige bijkomstigheid, de gitaarsolo’s zijn zeer goed te verteren, de orkestraties zijn smaakvol, maar de zang is in mijn beleving zwak. Vrij monotoon, niet altijd toonvast en voor mijn gevoel heeft Dirk Berger overduidelijk geen geschoolde stem. Dat doet helaas afbreuk aan de op zich best aardige muziek die echter nooit écht imponeert. Daarvoor duren de mooie instrumentale passages te kort. Een positieve uitzondering is de nagenoeg instrumentale afsluiter The Last Ship, een mooi slepend nummer waarin de zangerige gitaar alle ruimte krijgt. Creativiteit moet een uitlaatklep hebben en worden beloond, maar die moet dan wel een bepaald niveau hebben en dat is wat mij betreft nu juist twijfelachtig bij Welcome To The Unknown.